Miłek letni Adonis aestivalis

Miłek letni (Adonis aestivalis L.) – gatunek rośliny należący do rodziny jaskrowatych. Archeofit, występuje w stanie dzikim w prawie całej Europie Środkowej, jednak jest coraz rzadszy. W Polsce występuje niemal na całym obszarze kraju, najliczniej na południu i zachodzie. W ostatnich latach liczba jego stanowisk stale się zmniejsza, prawdopodobnie grozi mu wymarcie. Spowodowane to jest tym, że w uprawach rolniczych coraz skuteczniej zwalcza się chwasty, a miłek letni rośnie niemal wyłącznie na polach uprawnych. W opracowaniu Czerwona lista roślin i grzybów Polski (2006) umieszczony jest w grupie gatunków zagrożonych (kategoria zagrożenia V). W wydaniu z 2016 roku otrzymał kategorię VU (narażony).

Łodyga łodyga pojedyncza, lub rozgałęziająca się, o wysokości 20–40 cm, naga. Liście 2- do 3- krotnie pierzastosieczne liście o bardzo wąskich odcinkach. Dolne liście mają krótkie ogonki, górne są siedzące. Kwiaty na szczycie łodygi wyrastają pojedyncze kwiaty o ceglasto-czerwonym kolorze, czasami pomarańczowe, lub nawet żółte, o średnicy 2–3,5 cm. 5 działek kielicha, przylegających do korony, płatków korony do 8. W kwiatach jest wiele słupków, brak miodników. Pręciki liczne, ciemnofioletowe. Owoc o jajowato-walcowatym kształcie, złożone z niełupek. Szarozielone, pomarszczone niełupki posiadają prosty dzióbek i drobny ząbek na brzegu.

Biologia i występowanie

Roślina jednoroczna. Kwitnie od maja do czerwca, jest owadopylny lub samopylny. Chwast segetalny, rośnie głównie na polach uprawnych i na ugorach, zwłaszcza na glebach gliniastych z domieszką wapienia lub ilastych. Preferuje cieplejsze miejsca na niżu. Rośnie głównie w uprawach zbóż ozimych, czasami jarych, lub roślin okopowych. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Caucalido-Scandicetum. Roślina trująca: Bydło nie zjada miłka letniego. Jeżeli jego nasiona dostaną się do paszy, powodują zatrucia zwierząt. Mąka zmielona ze zboża zanieczyszczonego nasionami miłka ma szary kolor, jest trująca, a upieczony z niej chleb gorzki.

Jest czasami uprawiany jako roślina ozdobna na rabatach i w ogródkach naturalistycznych. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym, ale osłoniętym od wiatru, na glebie wilgotnej, próchnicznej. Rozmnaża się go przez podział rozrośniętych kęp lub przez wysiew nasion tuż po ich zbiorze.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 19:01:55]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985830. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • maj
      • czerwiec
    • barwa kwiatów
      • płatki czerwone
      • płatki żółte
      • płatki pomarańczowe
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście wąskie i wydłużone
      • igły
  • cechy łodygi
    • wygląd łodygi
      • łodyga gałęzista
      • łodyga gładka
  • cechy owoców
    • powierzchnia owocu
      • pomarszczona
    • kolor owoców
      • zielone
      • szare
  • ogólne
    • roślina trująca
    • roślina ozdobna
    • chwast
    • roślina użytkowa
    • roślina jednoroczna
    • czerwona lista roślin i grzybów Polski
    • status gatunku we florze Polski
      • archeofit
  • siedlisko
    • wapienie
    • ugory
    • pola uprawne

 
 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.