Bylica draganek Artemisia dracunculus

Bylica draganek, bylica estragon, estragon zwyczajny (Artemisia dracunculus L.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Dziko występuje w Azji, południowo-wschodniej Europie i Ameryce Północnej. Powszechnie stosowana w szczególności w Hiszpanii, Niemczech i Francji. W tym ostatnim kraju zyskała miano króla przypraw. W wielu krajach jest uprawiana. Status gatunku we florze Polski: gatunek uprawiany, kenofit i efemerofit.

Pokrój kształtem i wysokością zbliżona do bylicy piołun, lecz słabiej rozkrzewiona. Łodyga prosta, na wpół zdrewniała, wysokość do 150 cm. Liście lancetowate lub równowąskie, zaostrzone, całobrzegie, lekko zwisające. Kwiaty koszyczki osadzone wzdłuż gałązek szczytowych, nieco mniejsze niż u bylicy piołun, zebrane w luźne wiechy.

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do października. Siedlisko: spotykana czasem w stanie dzikim przy drogach, budynkach, na rumowiskach. Lubi stanowiska nasłonecznione, gleby próchniczne i wilgotne. Liczba chromosomów 2n= 18.

Sztuka kulinarna Estragon używany jest do zaprawiania octów ziołowych i musztardy. Używa się go do kiszenia ogórków i kapusty. Świeże ziele można dodawać do sałatek oraz zup. Poprawia smak niesłonych potraw, z tego względu jest stosowany w diecie bezsolnej. Doskonały do drobiu, ryb i potraw z jajek. Estragonu nie należy gotować. Roślina lecznicza – najczęściej stanowi składnik mieszanek ziołowych. Surowiec zielarski: ziele estragonu (Herba Dracunculi), w jego skład wchodzą olejki eteryczne do 0,8% (m.in. estragol), gorycze, garbniki, karoteny i dużo soli mineralnych, w tym jod. Działanie: lekko moczopędne; wzmaga wydzielanie soków trawiennych i uzupełnia braki witaminy A. Stosuje się go przy kuracjach wzmacniających, przy braku apetytu lub też przy zaburzeniach żołądkowych. Jednak jego działanie jest słabe, stąd też używa się go najczęściej w mieszankach ziołowych. Zbiór i suszenie: ziele zbiera się następnego roku. Należy ściąć pędy długości 20-30 cm przed kwitnieniem (kolejne zbiory w miarę odrastania pędów) i suszyć związane w niewielkie pęczki. Roślina uprawna, uprawiana jako roślina przyprawowa.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 19:43:18]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72972487. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • lipiec
      • sierpień
      • wrzesień
      • październik
  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • od pasa do wysokości człowieka (100 < x < 200 cm)
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście lancetowate
      • liście wąskie i wydłużone
      • liście równowąske
  • ogólne
    • roślina lecznicza
    • roślina jadalna
    • roślina użytkowa
    • bylina
    • status gatunku we florze Polski
      • efemerofit
      • kenofit
    • Surowiec zielarski
    • roślina przyprawowa
    • trawa

 
 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.