Podejźrzon marunowy Botrychium matricariifolium

Podejźrzon marunowy (Botrychium matricariifolium (Döll) A. Braun ex W.D.J. Koch) – gatunek rośliny z rodziny nasięźrzałowatych.

Pokrój drobna roślina do 25 cm wysokości. Pod ziemią krótkie kłącze. Liście złożone z części płonnej oraz zarodnionośnej; część płonna pierzasta lub podwójnie pierzasta, owalna lub trójkątna, tępa, oddzielona powyżej połowy długości całego liścia. Część zarodnionośna podwójnie lub potrójnie pierzasta. Wspólna dla części płonnej i płodnej część pędu ma długość do 12 cm. Zarodnie żółte lub brązowe.

Biologia i występowanie

Występuje wyłącznie na półkuli północnej, głównie w jej północnych regionach; we wschodniej części Ameryki Północnej, w Europie Północnej i Środkowej. W Europie występuje poza tym także na pojedynczych stanowiskach w Górach Dynarskich i na Korsyce. W Polsce jest rzadki. W XIX w. i na początku XX w. podawany był z obszaru obecnych ziem polskich z ponad 200 stanowisk, ale współcześnie jest znacznie rzadszy. W latach 1983-2008 potwierdzono występowanie tego gatunku zaledwie na 9 stanowiskach w północno-wschodnich i południowo-zachodnich regionach kraju (m.in. w Kotlinie Biebrzańskiej, koło Poznania i w Puszczy Białowieskiej). W polskiej części Karpat znany był z 25 stanowisk, żadne z nich nie zostało współcześnie potwierdzone. Bylina, geofit. Zarodnie dojrzewają od czerwca do sierpnia. Podziemne, bezzieleniowe, bulwkowate przedrośle współżyje z grzybami (mykoryza). Gatunek występuje najczęściej w bliźniczyskach, murawach i na polanach leśnych. Liczba chromosomów 2n=180.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 00:40:59]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62818704. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  • Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
  • The Pteridophyte Phylogeny Group. A community-derived classification for extant lycophytes and ferns. „Journal of Systematics and Evolution”. 54 (6), s. 563–603, 2016. DOI: 10.1111/jse.12229. 
  • The Plant List. [dostęp 2012-05-07].
  • Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  • Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście najszersze przy nasadzie
      • liście trójkątne
  • ogólne
    • roślina chroniona
    • bylina
    • ścisła ochrona gatunkowa
    • Polska Czerwona Księga Roślin
    • geofit
    • czerwona lista roślin i grzybów Polski
    • CR – krytycznie zagrożony
  • siedlisko
    • Polany leśne
    • polany
    • murawy

 
 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.