Turzyca drobnozadziorkowa Carex microglochin

Pokrój roślina trwała, wysokości 7–15 cm. Łodyga wzniesiona, u podstawy ulistniona. Liście 4-8. Kwiaty roślina jednopienna. Kwiatostan stanowi jedyny kłos szczytowy, u góry z 4-12 kwiatami męskimi, u dołu z 5–6 żeńskimi. Plewy kasztanowobrunatne. Pęcherzyki brunatne, z delikatnymi nerwami. Słupek z 3 znamionami.

Biologia i występowanie

Występuje w Eurazji i Ameryce w strefie subarktycznej oraz na obszarach górskich bardziej na południu – w środkowej i zachodniej Europie, w środkowej i zachodniej Azji, na środkowym zachodzie Stanów Zjednoczonych, poza tym także wzdłuż Andów w Ameryce Południowej od Ekwadoru po Chile i Argentynę. W Polsce znany tylko z jednego stanowiska odkrytego w 1912 r. na torfowisku koło wsi Zocie. Od tego czasu niepotwierdzony i obecnie uznany za wymarły. Bylina, geofit. Kwitnie od maja do czerwca. Siedlisko: torfowiska przejściowe i niskie. Występuje na kwaśnych, ubogich glebach torfowych. Gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Caricetalia davallianae. Liczba chromosomów 2n = 50.