Wirtualny atlas roślin: Omieg górski / Doronicum austriacum

Omieg górski (Doronicum austriacum Jacq.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w górach Azji Mniejszej oraz południowej i środkowej Europy. W Polsce występuje głównie w wyższych partiach gór – w Karpatach i Sudetach, gdzie jest rośliną pospolitą. Bardzo rzadko można spotkać ją na Wyżynie Małopolskiej w okolicach Olkusza i w Górach Świętokrzyskich.

Łodyga prosta, wzniesiona, gładka lub słabo owłosiona, górą często rozgałęziona. Osiąga wysokość do 120 cm. Liście wyrastają na łodydze naprzemianlegle i mają zróżnicowany kształt. Dolne liście mają blaszkę szerokosercowatą, środkowe mają charakterystyczny, skrzypcowaty kształt, górne są jajowatopodługowate. Wszystkie liście mają nierówno ząbkowaną blaszkę, czasami tylko dolne liście są całobrzegie. Dolne liście mają ogonki, środkowe i górne obejmują swoimi nasadami łodygę. Kwiaty zebrane w liczne koszyczki o średnicy dochodzącej do 7 cm, wyrastające na długich szypułach z kątów liści. Okrywa koszyczków jest omszona i ogruczolona. W koszyczku zewnętrzne kwiaty języczkowe są wyłącznie kwiatami żeńskimi, wewnętrzne rurkowe są obupłciowe. Wszystkie kwiaty są żółte, nieco jaśniejsze, niż u pokrewnego gatunku, omiegu kozłowca. Owoce zielone, drobne (2-3 mm długości) niełupki. Wewnętrzne niełupki mają puch kielichowy, zewnętrzne niełupki, powstałe z dużych kwiatów żeńskich są nagie.

Biologia i występowanie

Bylina. Kwitnie od czerwca do sierpnia, jest owadopylna. Wygląd zewnętrzny i wzrost rośliny zależy w dużym stopniu od wysokości nad poziomem morza i związanymi z tym warunkami życia. Najbujniej rozwija się na niższych wysokościach, w ziołoroślach i wśród kosodrzewiny. Siedlisko: naświetlone lasy, ziołorośla, wolne miejsca w kosówce, nad potokami. Roślina górska, jej pionowy zasięg w Tatrach dochodzi do 2000 m n.p.m., ale występuje głównie w reglu górnym i piętrze kosówki. Hemikryptofit. Rośnie zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym. Fitosocjologia; gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Adenostylion alliariae. Liczba chromosomów 2n= 60.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 01:36:45]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62816830. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: PWN, 2001. ISBN 83-01-14439-4.
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie (Atlasy botaniczne). Irena Zaborowska (ilustr.). Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-09-00256-4.
Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.