Kruszczyk połabski (Epipactis albensis) – gatunek rośliny z rodziny storczykowatych (Orchidaceae).
Występuje tylko w środkowej części Europy, najliczniej na Czechach, szczególnie na Morawach i w dolinie rzeki Łaby i dolnych częściach dolin jej dopływów. Zachodnia granica zasięgu przebiega przez wschodnie obrzeża Saksonii i Brandenburgii w Niemczech, północna w Polsce przez Dolny Śląsk i południowo-zachodni koniec Lubelszczyzny, wschodnia przez zachodnią Słowację, południowa w okolicach granicy austriacko-węgierskiej. W Polsce gatunek ten został odkryty dopiero w 1988 roku. Do 2008 znaleziony został na około 30 nowych stanowiskach i jego występowanie na tych stanowiskach zostało potwierdzone. Największa grupa stanowisk znajduje się na Dolnym (10 stanowisk) i Górnym Śląsku (kilka stanowisk), pozostałe są rozproszone. W Karpatach znany jest z 7 stanowisk na Pogórzu Śląskim i Wielickim. Należy przypuszczać, że w wyniku badań terenowych odkryte zostaną w Polsce następne stanowiska. Rozwój Bylina, geofit. Kwitnie od lipca do września i jest samopylny. Kwiaty są klejstogamiczne lub chasmogamiczne, nie ma to jednak wpływu na ilość zawiązywanych owoców. Roślina rozmnaża się nie tylko przez nasiona, ale również wegetatywnie. Siedlisko Rośnie głównie w runie cienistych lasów liściastych na niżu i pogórzu, głównie w miejscach wilgotnych. Najwyżej położone w Polsce jest stanowisko na Jasieniowej Górze (390 m) na Pogórzu Cieszyńskim. Czasami występuje na okresowo zalewanych aluwiach. Genetyka Liczba chromosomów 2n = 40. Jest blisko spokrewniony z kruszczykiem szerokolistnym. Wyróżniono jedną odmianę – Epipactis albensis var. fibri (Scappat. & Robatsch) P. Delforge.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2023-01-29 00:13:25]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=69437147. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.