Wirtualny atlas roślin: Lilijka alpejska / Gagea serotina

Lilijka alpejska (Gagea serotina (L.) Ker Gawl.) – gatunek rośliny należący do rodziny liliowatych (Liliaceae). Wcześniej opisywany był jako Lloydia serotina (L.) Rchb.Występuje w górach Azji, Europy i Ameryki Północnej. W Polsce głównym i niemal wyłącznym miejscem jej występowania są Tatry i jest tutaj dość częsta. W 2013 roku odkryto izolowane stanowisko w paśmie Karkonoszy. Łacińska nazwa rodzajowa rośliny nadana została dla uczczenia walijskiego botanika Edwarda Lhuyda.

Łodyga ulistniona, naga, wzniesiona i prosta łodyżka ma wysokość 5-12 cm. Liście posiada 2 nagie i przeważnie odgięte liście odziomkowe o szerokości do 1mm i kilka krótkich, z rzadka, skrętolegle wyrastających liści łodygowych. Liście odziomkowe są często dłuższe od łodygi z kwiatem. Kwiaty na szczycie łodygi 1 lub 2 kwiaty od długości 10-15 mm. Mają białe z zewnątrz działki i żółtą nasadę, wewnątrz zaś dobrze widoczne na działkach 3 różowe smugi w dolnej części działek. Owoc posiadająca trwałą szyjkę kulista, głęboko 3-wrębna torebka, W torebce liczne, płaskie nasiona.

Biologia i występowanie

Rozwój Bylina, geofit. Kwitnie od czerwca do lipca. Siedlisko Murawy wysokogórskie, skały, upłazy. Głównym centrum jej występowanie w Tatrach jest piętro alpejskie, z rzadka można ją spotkać także w piętrze kosówki i piętrze turniowym. Występuje wyłącznie na podłożu granitowym, na mylonitach. Fitosocjologia Gatunek charakterystyczny dla Ass. Festuco versicoloris-Agrostietum.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 03:00:34]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62817799. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-07-29] (ang.).
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
The Plant List. [dostęp 2017-01-18].
Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.