Kuklik górski (Geum montanum L.) – gatunek rośliny należący do rodziny różowatych. W Polsce występuje w Sudetach i Karpatach. Jest tam rośliną pospolitą.
Bylina. Kwitnie od maja do późnej jesieni, zapylana jest przez muchówki. Owoce rozsiewane są przez wiatr (anemochoria). Siedlisko: porasta wysokie murawy, ziołorośla, hale i pastwiska. W górach kuklik jest pospolity od regla dolnego po piętro turni, najczęściej jednak można go spotkać w partiach wysokich. W Tatrach spotkać go można nawet na najwyższych szczytach. Występuje zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym, jednak częściej na tym drugim. W niektórych miejscach tworzy bardzo gęste darnie. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku zespołów (All.) Nardion.
Bywa uprawiany jako roślina ozdobna. Nadaje się do ogrodów skalnych i na rabaty kwiatowe. Oprócz typowej dziko rosnącej formy istnieją bardziej ozdobne kultywary. W swoim naturalnym środowisku w górach nie przemarza, gdyż zawsze w zimie przykryty jest grubą warstwą śniegu. Bez okrycia na zimę może być uprawiany w strefach mrozoodporności 6-9. Uprawiany na nizinach podczas mroźnych i bezśnieżnych zim w Polsce może przemarzać, dlatego też należy go na zimę okryć. Wymaga słonecznego stanowiska, ziemi wilgotnej i przepuszczalnej. Rozmnaża się przez podział kęp lub przez wysiew nasion jesienią.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 22:29:09]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72972502. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.