Wirtualny atlas roślin: Mięta polej / Mentha pulegium

Mięta polej (Mentha pulegium L.) – gatunek roślin z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae Lindl.).

Łodyga do 40 cm wysokości. Liście niewielkie, eliptyczne lub odwrotnie jajowate, piłkowane, ogonkowe. Kwiaty grzbieciste, zebrane w niby-okółki w kątach liści. Korona kwiatu różowa lub biała, owłosiona z zewnątrz, rozdęta w górze, długości 5-6 mm. Kielich 10-13 nerwowy, długości 2,5-3 mm. Gardziel kielicha zamknięta pierścieniem włosków. Ząbki wargi dolnej węższe od ząbków wargi górnej.

Biologia i występowanie

Występuje w Afryce Północnej, na Wyspach Kanaryjskich, Azorach, Maderze, większości obszaru Europy (bez Skandynawii) oraz w Azji Zachodniej, na Kaukazie i w Turkmenistanie. Jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się także w Australii, Nowej Zelandii, w Ameryce Północnej i Południowej oraz na niektórych wyspach Pacyfiku (Hawaje). W Polsce raczej rzadki i występuje głównie na południu. Bylina, hemikryptofit. Rośnie na brzegach wód, mokradłach i rowach. Kwitnie od lipca do września. Gatunek charakterystyczny klasy Isoёto-Nanojuncetea i związku Agropyro-Rumicion crispi.

Roślina lecznicza, stosowana przy przeziębieniach, rozdrażnieniach, chorobach skóry oraz dolegliwościach ze strony układu pokarmowego (mdłości, niestrawność).

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w grupie gatunków rzadkich (kategoria zagrożenia: R). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię VU (narażony).

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:42:44]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986675. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.