Zaraza wielka (Orobanche elatior Sutton) – gatunek rośliny z rodziny zarazowatych (Orobanchaceae).
Występuje w Azji i Europie. W Polsce jest rzadka. Występuje na rozproszonych stanowiskach, głównie na niżu i w pasie wyżyn. Jej stanowiska podawane były m.in. z Pomorza Gdańskiego, Niecki Nidziańskiej, Bramy Morawskiej, Wyżyny Śląskiej, Wyżyny Kieleckiej, Przedborskiej i Lubelskiej. W Karpatach podano jej występowanie tylko z pojedynczych stanowisk w Beskidzie Wyspowym, na Pogórzu Wielickim i Cieszyńskim. Rozwój Bylina, geofit. Jest rośliną bezzieleniową i, jak wszystkie zarazy, pasożytem. W literaturze podaje się, że jej żywicielami są różne gatunki roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae), w kilkuletnich badaniach prowadzonych przez polskich specjalistów stwierdzono jednak, że w Polsce jedynym jej żywicielem jest chaber driakiewnik (Centaurea scabiosa). Kwitnie od czerwca do sierpnia. Nasiona rozsiewane są przez wodę i wiatr. Siedlisko Rośnie na kserotermicznych murawach oraz świetlistych zaroślach i lasach dębowych. Genetyka Liczba chromosomów 2n = 38.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:56:13]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72422423. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.