Wierzba iwa Salix caprea

Wierzba iwa (Salix caprea L.) – gatunek roślin z rodziny wierzbowatych, rodzimy dla Europy i Azji. W Polsce gatunek pospolity na całym niżu i w górach aż po regiel górny.

Pokrój krzew do 9 m wysokości, albo drzewo dorastające do 22 m. Pokrój kulisty. Młode pędy są grube, barwy oliwkowej do brunatnoczerwonawej, z początku krótko owłosione, później łysiejące. Liście szerokoeliptyczne, do dwu razy tak długie jak szerokie, krótko, skośnie zaostrzone. Brzeg liścia nieregularnie słabo pikowany lub całobrzegi, na krótkich pędach przeważnie gładki i falisty. Górna powierzchnia liścia żywozielona do oliwkowej, naga, lekko lśniąca do matowej; tylko główny nerw jest lekko wystający i przylegająco owłosiony. Dolna strona liścia, z mocno wystającą siecią nerwów, trwale gęsto białawo owłosiona i miękka w dotyku. Ogonek liściowy około 1 cm długości, owłosiony, przylistki zwykle obecne, 1 cm długości, sercowate do nerkowatych, ząbkowane. Kwiaty roślina dwupienna. Wielkie kotki (bazie) ukazują się przed liśćmi, przed rozkwitnięciem otoczone są białym futerkiem włosków, pochodzącym od długobrodych przysadek i chroniącym młode kwiaty przed mrozem. Kotki mają bardzo krótkie szypuły, męskie są jajowate, 2–3 cm długie, gęsto kwiatowe, żeńskie są podłużno-jajowate, do 4 cm długości. Zalążnia na długim trzonku, gęsto owłosiona; przysadka dwubarwna, u nasady jasna, wierzchołek ciemnobrunatny do czarnego, gęsto i długo owłosiony, brodaty. Szyjka bardzo krótka, rozgałęzienia znamion wyprostowane, skłaniające się ku sobie. U nasady kwiatu jest osadzony krótki gruczoł miodnikowy. Pień na pniu i na grubszych gałęziach obserwuje się ciemne romboidalne pęknięcia w rzędach. Stanowią one dobrą cechę rozpoznawczą tej wierzby. Kora ma kolor szary i jest spękana. Drewno miękkie i lekkie z czerwonobiałym bielem i żółtawobrunatną twardzielą.

Biologia i występowanie

Siedlisko: widne lasy, zarośla. Fanerofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Sambuco-Salicion i Ass. Epilobio-Salicetum. Roślina miododajna i owadopylna. Jest najwcześniej kwitnącą krajową wierzbą. Nasiona rozsiewane przez wiatr.

Czasami jest uprawiana jako roślina ozdobna (głównie okazy męskie, które są bardzo ładne podczas kwitnienia). Zawiera m.in. salicynę (kwas salicylowy) i taninę. Od starożytności kora wierzbowa była używana jako środek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 01:38:43]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985621. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • wyższa od człowieka (> 200 cm)
    • wygląd łodygi
      • łodyga owłosiona
  • cechy owoców
    • rodzaj owoców
      • suche
        • torebki
    • powierzchnia owocu
      • szaro filcowate
  • ogólne
    • drzewo
    • krzew
    • roślina miododajna
    • roślina ozdobna
    • roślina użytkowa
    • tworzy mieszańce
    • niskie drzewo
  • cechy drzew i krzewów
    • cechy kory
      • kora z przetchlinkami
      • spękana podłużnie
    • kwiaty
      • kwiaty męskie
        • kolor kwiatów męskich
          • pylniki pręcików złocistożółte
        • kolor kwiatów żeńskich
          • kotki słupkowe zielone
      • kwiaty żeńskie
      • drzewo dwupienne
      • pąki kwiatowe duże
      • kotki pręcikowe grube, jajowate
      • kotki słupkowe walcowate
    • nasiona
      • z białymi włoskami
    • wysokość
      • 3-9 m
  • cechy liści
    • typ liści
      • liść prosty
    • brzeg liścia
      • falisty
      • gruczołkowaty
      • karbowanopiłkowany
    • kolor liścia
      • ciemnozielone
      • niebieskawo-szaro filcowate
    • powierzchnia blaszki
      • gładka
    • kształ pąków
      • małe
    • kształt blaszki
      • szerokoeliptyczne
    • szczyt
      • z krótkim odgiętym końcem
    • przylistki
      • nerkowate
      • szybko opadające
  • siedlisko
    • Pobocza dróg, ścieżki
    • Regiel górny
    • lasy liściaste i mieszane
    • zarośla
    • gatunek charakterystyczny dla
      • Sambuco-Salicion R.Tx. et Neum. 1950 nitrofilne zbiorowiska krzewiasto-zaroślowe będące dalszym stadium sukcesji w procesie regeneracji lasu
      • (zespół) Ass. Epilobio-Salicetum capreae Oberd. 1957 zespół wierzbówki i wierzby iwy
  • forma życiowa wg Raunkiæra
    • nanofanerofit
  • cechy kwiatów
    • kwiatostan
      • groniasty
        • prosty
          • kotka