Wierzba szara Salix cinerea

Wierzba szara, łoza (Salix cinerea) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wierzbowatych. Rodzime obszary jej występowania to Azja i Europa, rozprzestrzeniła się również w Australii i Nowej Zelandii. W wielu krajach jest uprawiana. W Polsce gatunek pospolity w stanie naturalnym na całym niżu.

Pokrój szeroko rozrastający się krzew wysokości do 6 m. Z reguły tworzy regularne, duże i gęste kępy. Pędy roczne gałązki brunatne, grube i silnie omszone. Starsze gałęzie pokryte charakterystycznymi płaskimi wklęsłościami. Po zdarciu nad nimi kory zaobserwować można w drewnie wypukłe listewki. Pączki owłosione, okrągłe, grube i silnie wypukłe. Liście odwrotnie jajowate lub eliptyczne, zaostrzone, o brzegach płytko piłkowanych, czasami całobrzegie. Wyrastają na ogonkach o długości do 1,5 cm, mają długość 5-10 cm, szerokość do 4,5 cm i duże, nerkowate przylistki długo utrzymujące się na roślinie. Blaszka lekko pomarszczona, spodem jasnozielona, górą matowa, brudnozielona. Na spodzie liści wyraźnie wystająca sieć nerwów 3 i 4 rzędu. Młode liście silnie owłosione, później łysieją. Nie czernieją podczas suszenia. Kwiaty roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o dwubarwnych przysadkach; górą czarniawych, dołem jasnych. Kotki żeńskie mają 3-9 łusek u nasady. Ich owłosione słupki o wydłużonych, rozchylonych i skośnie wzniesionych do góry znamionach osadzone są na trzonku (krótszym od zalążni), szyjki słupka brak. Kotki męskie również mają dwubarwne przysadki o łopatkowatym kształcie i owłosione długimi włosami. Ich kwiaty z jednym wydłużonym i zgiętym na szczycie miodnikiem mają pręciki u nasady owłosione, o wolnych nitkach i pylnikach początkowo czerwonych, w czasie dojrzewania żółtych, a po przekwitnięciu brunatnych. Owoc torebka o klapach spiralnie odwiniętych na zewnątrz.

Biologia i występowanie

Zarasta wilgotne, nieużytkowane łąki, torfowiska, brzegi wód. W górach występuje po regiel dolny. Fanerofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl/O/All. Alnetea glutinosae i Ass. Salicetum pentandro-cinereae. Kwitnie od marca do kwietnia, zwykle przed rozwojem liści, jest rośliną owadopylną i miododajną. Nasiona rozsiewane przez wiatr.

Czasami uprawiana jako roślina ozdobna w naturalnej formie krzewiastej lub piennej (szczepiona na pniu innego gatunku wierzby). Szczególnie nadaje się do obsadzania brzegów oczek wodnych. Forma pienna może również stanowić dekorację trawnika. Sposób uprawy: Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, potrzebuje natomiast stale wilgotnego podłoża. Preferuje stanowiska słoneczne. Aby powstała ładna i gęsta korona, należy ją systematycznie przycinać.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 01:39:23]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986068. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • marzec
      • kwiecień
    • barwa kwiatów
      • płatki czerwone
      • płatki żółte
      • płatki brązowe
  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • wyższa od człowieka (> 200 cm)
    • wygląd łodygi
      • łodyga owłosiona
      • łodyga omszona
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście jajowate
      • liście nerkowate
      • liście najszersze przy końcu
      • liście eliptyczne
      • liście odwrotnie jajowate
  • cechy owoców
    • rodzaj owoców
      • suche
        • torebki
  • ogólne
    • krzew
    • roślina miododajna
    • roślina ozdobna
    • roślina użytkowa
    • trawa
  • siedlisko
    • Brzegi wód
    • Torfowisk
    • Regiel dolny
    • nieużytki
    • łąki
    • góry

 
 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.