Śnieguliczka biała Symphoricarpos albus

Śnieguliczka biała, ś. białojagodowa (Symphoricarpos albus Duhamel) – gatunek krzewu z rodziny przewiertniowatych. Pochodzi z zachodniej części Ameryki Północnej, gdzie występuje od Kalifornii po Alaskę. W Europie notowana od 1789. Spotyka się ją jako roślinę uprawną lub zdziczałą. W Polsce notowana od 1824; jest powszechnie uprawiana, łatwo dziczeje i jest inwazyjna. Ma niewielkie wymagania siedliskowe, jest odporna na mróz, zacienienie, suszę i zanieczyszczenie powietrza, stąd lokalnie dziczeje, utrzymując się dłużej. Roślina trująca. Cenny krzew miododajny. Ergazjofigofit, lokalnie epekofit.

Pokrój krzew o wysokości 1–3 m. Gałęzie prosto wzniesione, cienkie, czworokanciaste, szarawe, puste w środku. Pęd młode pędy są owłosione. Liście naprzeciwległe, krótkoogonkowe, jajowate, dwubarwne (spód blaszki liściowej jaśniejszy), niebieskawozielone, ok. 4 cm długości, całobrzegie. Kwiaty kwiaty 4-5 krotne, różowo-białe, siedzące lub krótkoszypułkowe, zebrane po kilka do kilkunastu w szczytowe nibykłosy. Kielich drobny, 5-ząbkowy, 5-łatkowa, beczułkowata i owłosiona wewnątrz korona, 1 słupek i 5 pręcików. Kwiaty rozwijają się przez całe lato, dzięki czemu pszczoły mogą zbierać nektar przez długi czas. Owoce jagodokształtny biały, gąbczasty pestkowiec, średnicy 10-15 mm, z nielicznymi nasionami (pestkami) wewnątrz. Odmiana 'White Hedge' charakteryzuje się dużymi, białymi owocami.

Roślina ozdobna. Często sadzona w parkach, na skwerach i w ogródkach przydomowych. Szczególnie polecana jest na żywopłoty, bowiem dość dobrze znosi cięcie i po przycięciu się zagęszcza. Jest wytrzymała na mróz oraz suszę i mało wymagająca w stosunku do gleby – rośnie dobrze nawet na glebach bardzo jałowych, suchych i kamienistych. Jest odporna na zanieczyszczenia powietrza. Łatwo rozmnaża się z odrostów korzeniowych. Jej ozdobą są białe, średniej wielkości owoce, które bardzo długo utrzymują się na roślinie i zdobią krzew jesienią i zimą. Ponieważ dosyć dobrze znosi zacienienie, może być sadzona pod drzewami. Roślina miododajna.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2022-10-30 00:09:04]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=68615916. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • czerwiec
      • lipiec
      • sierpień
      • wrzesień
    • barwa kwiatów
      • płatki różowe
    • znamiona słupka
      • słupek jeden
    • pręciki
      • 5
    • korona
      • zrosłopłatkowa
      • beczułkowata
    • okwiat
      • podwójny (zróżnicowany na kielich i koronę)
    • kwiatostan
      • groniasty
        • złożony
          • szczytowe nibykłosy
  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • wyższa od człowieka (> 200 cm)
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście jajowate
      • liście eliptyczne
      • okrągławe
    • ustawienie liści
      • naprzeciwległe
    • brzeg liścia
      • całobrzegi
    • powierzchnia blaszki
      • obustronnie naga
  • ogólne
    • drzewo
    • roślina trująca
    • roślina miododajna
    • roślina ozdobna
    • roślina inwazyjna
    • roślina ekspansywna
    • status gatunku we florze Polski
      • antropofit
      • kenofit
      • antropofit zadomowiony we florze polskiej
    • krzew liściasty
    • zdziczała
    • zrzuca liście na zimę
  • cechy owoców
    • kolor owoców
      • białe
    • powierzchnia owocu
      • gładka
    • rodzaj owoców
      • mięsiste
        • pestkowiec
  • cechy kory
    • kolor kory
      • szara
  • siedlisko
    • nieużytki
    • zarośla
  • cechy drzew i krzewów
    • wysokość
      • 1-2.5 m
  • cechy korzeni
    • system korzeniowy
      • podziemne rozłogi