Szczaw alpejski (Rumex alpinus L.) – gatunek rośliny należący do rodziny rdestowatych (Polygonaceae).
Pierwotny obszar naturalnego zasięgu tego gatunku obejmował góry Azji (Armenia, Azerbejdżan, Gruzja, Turcja) i Europy (Albania, Austria, Bułgaria, Czechosłowacja, Grecja, Francja, Hiszpania, Jugosławia, Niemcy, Polska, Szwajcaria, Włochy), później rozprzestrzenił się w Anglii i krajach skandynawskich, a także w Ameryce Północnej (USA). W Polsce występuje w wyższych położeniach Sudetów (m.in. Karkonosze, Góry Orlickie, Góry Bystrzyckie, Masyw Śnieżnika) i Karpat (od Beskidu Żywieckiego przez Tatry po Bieszczady). Rozwój: bylina. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Siedlisko: roślina górska, występuje w położeniach górskich zwykle na wysokościach 1200-2600 m n.p.m. Gatunek azotolubny, występuje najczęściej na halach i łąkach górskich w miejscach nadmiernie przenawożonych na skutek wypasu zwierząt. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Rumicion alpini.
Jest uciążliwym chwastem pastwiskowym. Bywa stosowany w medycynie ludowej
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 01:34:14]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985877. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.