Dąb błotny Quercus palustris

Dąb błotny (Quercus palustris Münchh.) – gatunek drzewa liściastego z rodziny bukowatych występujący naturalnie w północno-wschodniej i centralnej części Ameryki Północnej. W Europie spotykany w parkach i ogrodach.

Pokrój jest to drzewo wolnorosnące. Posiada owalny pokrój. Dorasta do 20 m wysokości. Korona u młodszych okazów dość smukła, u starszych wąska i lekko sklepiona. Liście mocno wkrojone, do ćwiartki powierzchni liścia. Cechą odróżniającą, oprócz kształtu, są charakterystyczne kępki włosków u zbiegu głównych nerwów od spodu liścia. Jesienią przebarwiają się na intensywny, czerwony kolor. 8-17 cm długości i prawie tak samo szerokie. Kwiaty kwitnie od czerwca do lipca. Owoc żołędzie szeroko półkoliste, do jednej trzeciej zagłębione w niskiej miseczce. Pień w dolnej części prawie zawsze bez gałęzi, dopiero w górnej części rozgałęzia się dość gęsto i regularnie. Kora początkowo gładka, jasnoszara, później ciemniejsza z wyraźnym deseniem smugowym, na starszych drzewach z gładkimi bruzdami.

Biologia i występowanie

Rośnie na obszarach nizinnych w obrębie zalewów rzecznych, na glebach wilgotnych i mokrych.

Sadzony jako roślina ozdobna w parkach i kolekcjach.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 00:53:21]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72326969. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • czerwiec
      • lipiec
  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • wyższa od człowieka (> 200 cm)
  • ogólne
    • drzewo
    • roślina ozdobna
    • roślina użytkowa