Łubin żółty Lupinus luteus

Łubin żółty (Lupinus luteus L.) – gatunek rośliny jednorocznej z rodziny bobowatych. Pochodzi z południowo-zachodniej Europy, Afryki Północnej (Algeria, Maroko, Tunezja) i Azji Zachodniej (Izrael, Liban). W Polsce roślina uprawiana i często dziczejąca (efemerofit).

Łodyga wzniesiona, prosta, o wysokości przeważnie 25-60 cm. Liście dłoniasto-złożone z 9-11 odwrotnie jajowatych listków. Kwiaty motylkowe, żółte i pachnące, wyrastające w okółkach tworzących grono na szczytach pędów. Występują podkwiatki, kielich jest głęboko dwuwargowy. Owoc strąk zawierający ponad 5 matowych nasion.

Gatunek wykorzystywany jako nawóz zielony, wysiewany także jako międzyplon. Znajduje się w rejestrze roślin rolniczych Unii Europejskiej. Roślina miododajna. Odmiana zawierająca zmniejszoną ilość alkaloidów, zwana słodkim łubinem, jest uprawiana także na paszę.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:24:42]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985352. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • czerwiec
      • lipiec
      • sierpień
      • wrzesień
    • barwa kwiatów
      • płatki żółte
    • symetria kwiatu
      • grzbiecista
    • kwiatostan
      • groniasty
        • prosty
          • grono
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście jajowate
      • liście odwrotnie jajowate
  • cechy owoców
    • rodzaj owoców
      • suche
        • strąki
  • ogólne
    • roślina miododajna
    • roślina użytkowa
    • roślina jednoroczna
    • status gatunku we florze Polski
      • efemerofit
    • roślina uprawiana
  • cechy łodygi
    • wygląd łodygi
      • łodyga wzniesiona