Ramienica bałtycka Chara baltica

PokrójŚredni makroglon (zwykle do 50 cm długości). Cienka (0,5-1 mm średnicy) nibyłodyga. Plecha żywozielona, w odróżnieniu od większości ramienic nieinkrustowana węglanem wapnia. Jesienią wytwarza wielokomórkowe bulwki. Roślina jednopienna. OkorowanieDwurzędowe. Rzędy główne silniej wykształcone niż boczne. Nibyliście6–11 w okółku. 6–9 członów. NibylistkiPrzeważnie dłuższe od lęgni. KolceWyrastające pojedynczo lub rzadko w parach. Zwykle krótsze niż średnica nibyłodygi. PrzylistkiW dwurzędowych okółkach. Plemnie0,5–0,8 mm średnicy. LęgnieDo 1,2 mm długości. Oospory czarne.

Biologia i występowanie

Gatunek słonawowodny (2–10 PSU). Zwykle w wodach płytkich litoralu lagun i zatok morskich (zwykle od 0,1 do 1 m głębokości, ale może sięgać kilku metrów), na podłożu mulistym lub piaszczystym. Tworzy łąkę ramienicową Charetum balticae. WystępowanieWystępuje w dużej części Europy, zwłaszcza w Bałtyku, także w Brazylii. W Polsce podwodne łąki notowano w Zatoce Puckiej.