Jeżyna pachnąca Rubus odoratus

Jeżyna pachnąca (Rubus odoratus L.) – gatunek krzewu z rodziny różowatych występujący we wschodniej części Ameryki Północnej. Gdzie indziej w uprawie, także w Polsce.

Pokrój dorasta do 3 metrów wysokości. Ma pędy bezkolcowe o łuszczącej się korze. Liście pojedyncze, pięcioklapowe, opadające na zimę. Kwiaty duże, do 5 cm średnicy, pachnące, zebrane w szczytowe baldachogrona. Owoce czerwone, bez smaku.

Jest sadzona jako krzew ozdobny. Całkowicie mrozoodporna, może być uprawiana w strefach 2-8. Preferuje przepuszczalne i średnio żyzne gleby oraz słoneczne stanowiska. Rozmnaża się przez podział korzeni, nasiona, sadzonki lub odrosty.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 01:31:27]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72987040. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • wyższa od człowieka (> 200 cm)
  • ogólne
    • krzew
    • roślina ozdobna
    • roślina użytkowa
  • cechy owoców
    • kolor owoców
      • czerwone

 
 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.