Turzyca owłosiona Carex hirta

Turzyca owłosiona (Carex hirta L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Występuje w Europie i południowo-zachodniej Azji, jako gatunek introdukowany także we wschodniej części Ameryki Północnej, w Kraju Nadmorskim na Dalekim Wschodzie oraz w Nowej Zelandii. W Polsce gatunek bardzo pospolity. Ma małą wartość pastewną. Gatunek typowy rodzaju turzyca.

Łodyga tępo 3-kanciasta, gładka (tylko pod kwiatostanem nieco szorstka), osiąga wysokość od 10 do 60, a czasem nawet do 100 cm, i grubość w nasadzie 3-5 mm. Liście odziomkowe w postaci brunatnopurpurowych, słabo siatkowatych pochew. Łodygowe, o szerokości 2-6 mm, wyrastają w trzech prostnicach i mają błoniaste pochwy ustawione naprzeciwko blaszki. Zarówno blaszki liściowe, jak i pochwy są gęsto owłosione. Kwiaty znajdujący się na szczycie łodygi kwiatostan składa się z 5-6 wzniesionych kłosków. 2-3 górne są męskie, zbliżone do siebie, wałeczkowate, długości do 3 cm. Dolne kłoski żeńskie, w podobnej liczbie jak męskie, są od siebie oddalone, mają długość od 1,5 do 4 cm przy szerokości 6 mm, zaopatrzone są w długopochwowe podsadki o blaszce zwykle nie sięgającej szczytu kwiatostanu. Przysadki w kwiatach żeńskich 3-nerwowe, obłonione na brzegu, jajowatolancetowate, zwężające się w długi cienki koniec. Słupek ma 3 znamiona. Owoce orzeszek wewnątrz pęcherzyka powstałego z podkwiatka. Pęcherzyk dłuższy od przysadki, jajowatostożkowaty, o długości 5-7 mm, gęsto owłosiony, wielonerwowy, zwężający się w dwuząbkowy, szorstki dzióbek.

Biologia i występowanie

Rodzimy obszar występowania obejmuje prawie całą Europę, poza tym na pograniczu Europy i Azji: Armenię, Azerbejdżan, Dagestan, Gruzję i Kaukaz Północny, a na północy Afryki: Algierię i Maroko. W Polsce na obszarze całego kraju pospolita i zajmująca nowe stanowiska. Gatunek występuje także jako naturalizowany w Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych (w stanach Connecticut, Maine, Maryland, Massachusetts, Michigan, New Jersey, Nowy Jork, Pensylwania, Wisconsin) i wschodniej Kanadzie (w prowincjach Nowa Szkocja, Ontario, Quebec, Wyspa Księcia Edwarda). Bylina, geofit. Kwitnie od maja do lipca. Jest światłolubna, siedliskiem są widne lasy, łąki, pastwiska, miejsca piaszczyste, przydroża, nieużytki. Gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Trifolio fragiferae-Agrostietalia stoloniferae i zespołu (Ass.) Agropyro-Rumicion crispi. Liczba chromosomów 2n = 112.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 20:30:11]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72987731. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • maj
      • czerwiec
      • lipiec
    • kwiatostan
      • groniasty
        • prosty
          • kłos
  • cechy łodygi
    • wygląd łodygi
      • łodyga trójkanciasta
      • łodyga szorstka
      • łodyga gładka
  • cechy owoców
    • rodzaj owoców
      • suche
        • orzechy
    • powierzchnia owocu
      • szorstka
      • owłosiona
  • ogólne
    • chwast
    • bylina
    • geofit
    • tworzy mieszańce
  • siedlisko
    • Brzegi wód
    • Pastwiska
    • nieużytki
    • łąki

 
 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.