Ewodia Daniella Tetradium daniellii

Ewodia Daniella (Tetradium daniellii) – gatunek rośliny należący do rodziny rutowatych. Pochodzi z Azji (Mandżuria). W Polsce bywa (bardzo rzadko) uprawiany jako roślina ozdobna, znajduje się też w kolekcji niektórych ogrodów botanicznych. Ponieważ lokalnie dziczeje (np. w Poznaniu), ma w polskiej florze status kenofita.

Pokrój drzewo osiągające w swojej ojczyźnie wysokość do 30 m. W Polsce jest dużo mniejsze, do 10 m. Liście nakrzyżległe, nieparzystopierzasto złożone, 7–11 listkowe, jasnozielone, do 30 cm długości. Kwiaty drobne, zebrane w szczytowe wiechy, jednopłciowe (drzewa są jednopienne), listki okwiatu białawe.

Roślina ozdobna. Jej walorami jest soczysta zieleń liści i przyjemny, ziołowy zapach jaki wydziela po dotknięciu lub zmiażdżeniu tkanek. Jest rośliną bardzo miododajną, stąd też w niektórych krajach jest uprawiana przy pasiekach. Wymagania. Jest średnio odporna na mróz. Może być uprawiana w strefach 8-10. Podczas bardziej surowych zim obmarzają jej drobniejsze pędy, jednak roślina odradza się. Bardziej wrażliwe są młode drzewka, starsze stają się odporne na mróz i nie trzeba ich na zimę osłaniać. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, ale toleruje też półcień. Stanowisko powinno być osłonięte. Sposób uprawy. Uprawia się ją z nasion. Należy je przez 12 godzin namoczyć i wysiewać do szklarni lub ciepłego inspektu. Kiełkują nierównomiernie. 1000 nasion waży 8 g.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2023-04-09 00:09:12]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=70070536. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • czerwiec
      • lipiec
      • sierpień
    • barwa kwiatów
      • płatki białe
  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • wyższa od człowieka (> 200 cm)
  • ogólne
    • drzewo
    • krzew
    • roślina miododajna
    • roślina ozdobna
    • roślina użytkowa