Leszczynowiec chiński Corylopsis sinensis

Leszczynowiec chiński (Corylopsis sinensis) – gatunek rośliny z rodziny oczarowatych. Pochodzi z Chin, w wielu krajach świata jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Pokrój dekoracyjny, szerokokrzaczasty krzew liściasty zrzucający liście. W swojej ojczyźnie osiąga wysokość do 4 m i występuje nie tylko w formie krzewu, ale również drzewa. Uprawiany w Polsce osiąga wysokość do 2 m. Liście jajowate, o długości 3–7 cm, podobne do liści leszczyny. Są nagie od góry i krótko owłosione od spodu. Wyrastają na ogonku pokrytym gruczołkowatymi i niegruczołkowatymi włoskami. Pąki są zaostrzone i mają sinozielony kolor. Kwiaty jasnożółte, dzwonkowate, zebrane w kłosy na szczytach pędów. Podsadki wcześnie odpadają. Płatki korony okrągłe, szerokie, działki kielicha krótkie, nitki pręcików zielonkawe, pylniki żółte. Roślina miododajna, w kwiatach występuje po 6–20 rozdwojonych miodników. Kwitnie słabiej od leszczynowca skąpokwiatowego, ale ma dłuższe kwiatostany: mają one długość 5–7 cm i 6–20 (35) kwiatów. Okres kwitnienia od lutego do kwietnia, przed rozwojem liści. Kwiaty podczas kwitnienia silnie pachną.

Jest czasami uprawiany jako roślina ozdobna, W Polsce rzadko, głównie w ogrodach botanicznych. Uważany jest za jednego z bardziej dekoracyjnych leszczynowców. Nie jest całkowicie odporny na mróz (wytrzymuje do –23 °C), wiosną czasami przemarzają mu młode pędy, dlatego też należy go sadzić w miejscach osłoniętych.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 21:11:56]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72689892. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • od pasa do wysokości człowieka (100 < x < 200 cm)