Wirtualny atlas roślin: Sosna plamistokora / Pinus bungeana

Sosna plamistokora (Pinus bungeana Zucc. ex Endl.) – gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Występuje w północno-zachodnich i środkowych Chinach (południe Gansu, południe Hebei, zachód Henan, zachód Hubei, południe Shaanxi, Szantung, Shanxi, północ Syczuan). Po raz pierwszy znaleziony na naturalnym siedlisku w 1831 r. niedaleko Pekinu. Wkrótce potem sprowadzony do Wielkiej Brytanii przez botanika Roberta Fortune'a. Gatunek introdukowany w Korei, ale słabo się rozmnaża i nie rozprzestrzenia się.

Pokrój korona drzewa szeroko stożkowata lub parasolowata. Pień pojedynczy lub podzielony na wiele pni tuż przy podstawie. Osiąga wysokość 24–30 m, średnicę 116 cm (jeśli podzielony, łącznie średnica może dochodzić do 3 m). Kora gładka, szarozielona, łuszczy się nieregularnymi, zaokrąglonymi płatami, odsłaniając bladożółte spodnie warstwy, które pod wpływem światła przybierają kolor rudobrązowy. Szyszki szyszki żeńskie pojedyncze, na krótkich szypułkach lub półsiedzące, bladozielone, dojrzewając brązowieją. Jajowate, długości 5–7 cm, szerokości 4–6 cm. Nasiona szarobrązowe, o rozmiarach 10 na 5–6 mm, opatrzone luźno umocowanym skrzydełkiem o długości ok. 5 mm.

Biologia i występowanie

Endemit chiński. W liściu znajduje się jedna wiązka przewodząca oraz 6–7 kanałów żywicznych. Igły pozostają na drzewie przez 3–4 lata. Drzewo jednopienne, wiatropylne. Pylenie następuje od kwietnia do maja. Nasiona dojrzewają w październiku-listopadzie następnego roku. Rośnie w górach, na wysokościach 500–1800(2150) m n.p.m. Często na skałach wapiennych i południowych zboczach, razem z sosną chińską (Pinus tabuliformis) i okrytonasiennymi.

Cenione drzewo ozdobne. Uprawiane powszechnie w Chinach, a także w parkach i arboretach w Europie i Ameryce Północnej.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 00:17:11]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72327801. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.