Polygonum equisetiforme Polygonum equisetiforme

Pokrój bylina dorastająca do 25–200 cm wysokości. Pędy są zdrewniałe, sztywne, są rozesłane lub wzniosłe, dorastają do 30–100 cm długości. Liście ulistnienie jest naprzemianległe, są pojedyncze, więdnące przed kwitnieniem. Ich blaszka liściowa jest naga i ma eliptyczny kształt. Mierzy 20–60 mm długości, jest całobrzega lub ząbkowana przy wierzchołku. Gatka jest zazwyczaj krótsza niż międzywęźla (dorasta do 3–4 mm długości), jest błoniasta i ma białą barwę. Kwiaty zebrane w luźne kłosy. Pojedyncze kwiaty mierzą 2–4 mm średnicy. Okwiat składa się z 5 listków okwiatu zrośniętych u podstawy, które mają biało-różową barwę z zielonymi kreskami. Pręcików jest najczęściej 8, mają białe nitki i żółte pylniki. Słupki są 3. Podsadki są małe, nie przypominają liści. Owoce bardzo błyszczące niełupki o czarniawej barwie, nie mają skrzydełek, osiągają 2–5 mm długości.

Biologia i występowanie

Rośnie naturalnie w basenie Morza Śródziemnego, na Wyżynie Irańskiej oraz Nizinie Turańskiej. Występuje między innymi w północno-zachodniej części Afryki Północnej, Portugalii, Hiszpanii, Włoszech (tylko na Sycylii i w Apulii), Grecji, Bułgarii, Turcji oraz Izraelu. Na Cyprze ma status gatunku autochtonicznego i jest spotykany na całej wyspie. Rośnie na nieużytkach, przy drogach i polach uprawnych oraz na terenach skalistych. Występuje na wysokości do 600 m n.p.m. Kwitnie od lipca do października (według innych źródeł kwitnienie rozpoczyna się już w kwietniu). Rośnie od 9 do 10 strefy mrozoodporności. Preferuje stanowiska w pełnym nasłonecznieniu, źle znosi cień.