Wirtualny atlas roślin: Dąb portugalski / Quercus faginea

Dąb portugalski (Quercus faginea Lam.) – gatunek roślin z rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Występuje naturalnie w Maroku, Algierii, Portugalii oraz Hiszpanii (także na Balearach). We Francji spotykany jest tylko w departamencie Pireneje Atlantyckie. Do Wielkiej Brytanii został introdukowany w 1824 roku.

Pokrój częściowo zimozielone drzewo (czasami krzew) dorastające do 10–15 m wysokości. Korona drzewa jest szeroka. Kora gruba, pomarszczona, łuszcząca się, o szarej lub brązowej barwie. Gałązki mają szarą lub białawą barwę, początkowo są owłosione, lecz z czasem łysieją. Pąki mają jajowaty kształt i są owłosione. Liście blaszka liściowa jest skórzasta i ma zmienny kształt od owalnego do podługowato eliptycznego. Mierzy 4 cm długości oraz 1,5 cm szerokości, jest falista i zawinięta na brzegu, ma sercowatą lub zaokrągloną nasadę i tępy wierzchołek. Górna powierzchnia barwy jasnozielonej, początkowo z krótkim, gwiaździstym owłosieniem, lecz z czasem staje się naga, natomiast od spodu jest gęsto pokryta żółtoszarym owłosieniem z małymi, gwiaździstymi włoskami (o długości 120–150 μm). Ma 8–12 par prostych i równoległych żyłek drugorzędnych, zakończonych trójkątnym, regularnym i ostro zakończonym zębem. Ogonek liściowy jest owłosiony długości 5–14 mm . Kwiaty rozdzielnopłciowe, zebrane w kotki. Kwiaty męskie skupione w klastry po 4–5 wiotkich kwiatostanów o żółtozielonej barwie. Kwiaty żeńskie osadzone są na krótkich szypułkach. Owoce orzechy zwane żołędziami o obłym kształcie, dorastają do 25 mm długości i 13 mm średnicy, mają jasnożółtą barwę. Osadzone są pojedynczo lub w parach na bardzo krótkich szypułkach. Miseczki mają półokrągły kształt, z owalnymi, trójkątnymi lub nieco lancetowatymi, wypukłymi, owłosionymi łuskami.

Biologia i występowanie

Występuje na wysokości od 800 do 1900 m n.p.m. Kwitnie od marca do kwietnia. Jest rośliną wiatropylną. Owoce dojrzewają w tym samym roku. Występuje w 7. strefie mrozoodporności. Preferuje gleby wilgotne, wapienne. Na jego pędach często rozwijają się galasy.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-14 02:57:57]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62563941. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

M. Blamey, C. Grey-Wilson: Toutes les fleurs de Méditerranée. Paris: Delachaux & Niestlé, 2009, s. 32. ISBN 978-2-603-01657-2. (fr.)
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-03-08] (ang.).
O. Johnson, D. More: Przewodnik Collinsa. Drzewa. 1600 gatunków i odmian drzew rosnących w Europie. Multico Oficyna Wydawnicza, 2009, s. 228. ISBN 978-83-7073-643-9. (pol.)
Quercus faginea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
Quercus faginea Lam. (ang.). The Plant List. [dostęp 8 marca 2017].
Quercus faginea (ang.). Oaks of the World. [dostęp 8 marca 2017].
Quercus faginea (fr.). Plantes & botanique. [dostęp 8 marca 2017].
T. Russell, C. Cutler & M. Walters: Ilustrowana encyklopedia – Drzewa Świata. Kraków: Universitas, 2008, s. 357. ISBN 97883-242-0842-5. (pol.)