Wirtualny atlas roślin: Dąb barwierski / Quercus velutina

Dąb barwierski (Quercus velutina Lam.) – gatunek drzewa z rodziny bukowatych (Fagaceae). Występuje we wschodniej i środkowej części Ameryki Północnej. Rośnie we wszystkich stanach nadbrzeżnych Stanów Zjednoczonych od Maine na północy do Teksasu na południu, a wewnątrz kraju w Minnesocie, Nebrasce, Kansas i Oklahomie. Na terenie Kanady spotkamy go jedynie w południowej części Ontario.

Pokrój dorasta do 30 m wysokości. Korona szeroka i rozłożysta. Gałęzie sztywne, lekko skierowane do góry. Liście sztywne, grube, eliptyczne do 25 cm długości i 15 cm szerokości. Najczęściej złożone z siedmiu zaostrzonych klap. Z góry ciemnozielone, od spodu jaśniejsze z delikatnym brązowym owłosieniem u zbiegu nerwów. Kwiaty męskie w postaci kotków z żółtymi pręcikami, żeńskie na krótkich szypułkach, pojedynczo lub w grupach. Owoce czerwonobrązowe żołędzie 2,5 cm długości, w głębokich miseczkach. Pień kora ciemnobrązowa pokryta bruzdami.

Biologia i występowanie

Roślina wiatropylna kwitnąca wczesną wiosną. Rośnie w miejscach suchych i na zboczach górskich. W Appalachach spotykany do wysokości 1200 m n.p.m.

Rdzenni Amerykanie używali dębu barwierskiego w celach leczniczych na niestrawność, biegunki, środek antyseptyczny i wymiotny. W garbarstwie i przemyśle farbiarskim.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 00:55:55]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72327925. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.