Wirtualny atlas roślin: Sośnica japońska / Sciadopitys verticillata

Sośnica japońska (Sciadopitys verticillata Sieb. & Zucc.) – gatunek zimozielonego drzewa, będący jedynym współczesnym przedstawicielem rodziny sośnicowatych (Sciadopityaceae). Jest żywą skamieniałością ze względu na brak bliskich żyjących krewnych. W mezozoiku gatunek był szeroko rozprzestrzeniony. Współcześnie występuje w stanie dzikim tylko w Japonii, gdzie zachował się na nielicznych stanowiskach w naturze na wyspach Honsiu, Kiusiu i Sikoku. Rośnie tam w górskich, wilgotnych lasach w wilgotnym klimacie o łagodnych zimach, na żyznych, głębokich i kwaśnych glebach. Roślina charakterystyczna z powodu okółkowego ułożenia miękkich, dość szerokich igieł. Ze względu na efektowny pokrój jest uprawiana, przy czym wymaga stanowisk wilgotnych – źle znosi susze. W warunkach polskich polecana do uprawy tylko w zachodniej części kraju.

Pokrój w stanie dzikim dorasta do 40 m wysokości (po 30 latach osiąga zwykle ok. 10 m), w Polsce osiąga zwykle 7-8 m. Korona gęsta, stożkowata, u starszych osobników szeroka. Liście w postaci podwójnych igieł, osiągających do 14 cm długości i 3–4 mm szerokości, wyrastających w okółkach w kątach drobnych liści łuskowatych na końcach pędów, poza tym rozproszone wzdłuż nich. Pień kora jest czerwonawo-brązowa i łuszczy się długimi płatami, pędy brunatno-szare pokryte długimi, łuskowatymi igłami.

Roślina ozdobna W Polsce uprawiana jest głównie w ogrodach botanicznych, arboretach, lecz coraz częściej sadzona jest także w ogrodach ze względu na swoją dostępność w ofercie handlowej.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 01:51:42]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72326974. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.