Osociec hiszpański (Scolymus hispanicus L.) – gatunek rośliny należącej do rodziny astrowatych (Asteraceae).
Pochodzi z obszaru śródziemnomorskiego. Rośnie dziko w Afryce Północnej (Wyspy Kanaryjskie, Maroko, Algieria, Tunezja, Egipt), południowej i południowo-wschodniej Europie (Hiszpania, Portugalia, Francja, Albania; Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chorwacja, Kreta, Sardynia, Sycylia, Macedonia, Czarnogóra, Macedonia; Serbia, Słowenia, Rumunia, Krym), Azji Zachodniej (Cypr, Izrael, Jordania, Liban, Syria, Turcja), na Kaukazie (Azerbejdżan, Gruzja, Zakaukazie, Krasnodar). Jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się na Azorach, w Libii, Australii, niektórych stanach USA w Ameryce Północnej, Ameryce Południowej (Argentyna, Chile). Jako efemerofit występuje w Anglii, Belgii, Niemczech, Szwajcarii i Polsce. Kwitnie od maja do lipca. Nasiona zachowują zdolność kiełkowania przez kilka lat i do kiełkowania nie potrzebują okresu spoczynku. Liczba chromosomów 2n = 20. Gatunek synantropijny. Pojawia się na terenach zmienionych przez człowieka, wokół zabudowań, na ziemi bogatej w związki azotowe. Rośnie wśród gruzów nieużytków, rowów, na ścieżkach; najczęściej na terenach piaszczystych.
Młode pędy i liście nadają się po ugotowaniu do spożycia. Robi się z nich sałatki, zupy, gulasze, omlety. Ma własności moczopędne. O wykorzystaniu w lecznictwie tej rośliny pisał Teofrast z Eresos i Pliniusz Starszy.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 01:52:48]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72987470. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.