Sekwoja wieczniezielona Sequoia sempervirens

Sekwoja wieczniezielona, sekwoja wiecznie zielona (Sequoia sempervirens (Lamb. ex D. Don) Endl.) – gatunek drzewa iglastego z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae). Pochodzi z nadbrzeżnych gór Kalifornii i Oregonu. Drzewa tego gatunku osiągają ogromne rozmiary i dożywają do około 2 tysięcy lat. Są to najwyższe obecnie żyjące drzewa. Nazwa rodzajowa upamiętnia Sekwoję, czyli George'a Guessa.

Korzenie ma bardzo rozległy system korzeniowy. Główny system przebiega tuż pod powierzchnią ziemi. Pokrój korona luźna, wąska i stożkowata, początkowo gęsto i regularnie ugałęziona, z wiekiem traci część gałęzi (głównie w dolnych partiach) i staje się nieregularna. Konary zwisają, lecz końce są skierowane w górę, szczególnie w środkowej i wyższej części korony. Liście z zasady płaskie i bardzo miękkie, przypominające liście cisa, różne na różnych wysokościach: w dolnych partiach drzewa płasko rozłożone po dwóch stronach pędów, w szczytowych partiach ściśnięte, łuskowate i przytulone do gałązki przypominające liście mamutowca. Gubi najstarsze liście wraz z przymrozkami. Liście najczęściej żyją 3 do 5 lat. Długość 15 - 25 mm, szerokość 2 - 3 mm. Barwa na wierzchu ciemnozielona. Na spodzie są jaśniejsze, z szarym odcieniem, z dwoma białawymi paskami po obu stronach nerwu głównego. Kwiaty szyszki Pień w ojczyźnie dorasta do 60–100, rzadko ok. 110 m. Średnica pnia przeważnie 3-4,6 m, maksymalnie do 9 m. Najwyższy okaz, nazwany Hyperion, osiągnął 115,85 m wysokości i 4,84 m średnicy pnia. Kora czerwonobrązowa, o bogatej strukturze na powierzchni, włóknista i o grubości do 35 cm. Szyszki kwiaty są rozdzielnopłciowe, wiatropylne. Męskie zebrane w drobne szyszki tworzące się końcach krótkich gałązek bocznych. Podobnie na końcach gałązek rozwijają się szyszki żeńskie. Są one owalne do kulistych, brązowe, osiągają 18 mm długości, składają się z 15–20 spiralnie ułożonych łusek, na których rozwija się po 5–7 zalążków. Nasiona długości 2-4 mm, małe lekkie, około 265000 nasion/kg. Nasiona zaopatrzone są w dwa skrzydełka. Drewno czerwonawe, trwałe, odporne na gnicie.

Biologia i występowanie

Sekwoje występują w warunkach klimatu śródziemnomorskiego, w którym zimy są chłodne i wilgotne, a lata suche. Średnie opady wynoszą 1800 mm, a 90% występuje w okresie zimnym pomiędzy październikiem a majem. Suche lato jest łagodzone przez gęste pasy mgły napływające znad Oceanu Spokojnego. Mgły redukują stres suszy poprzez zmniejszenie ewapotranspiracji i zwiększenie wilgotności gleby. Poza rejonem występowania mgieł adwekcyjnych stanowiska sekwoi są ograniczone do terenów o wysokiej wilgotności. StanowiskoPreferowanymi stanowiskami są stożki napływowe, równiny nadbrzeżne oraz brzegi wzdłuż większych strumieni. Wielkość drzewa jest często odzwierciedlona przez stanowisko: 400 letnie drzewa na zboczu mają pierśnicę około 0,6 m, podczas gdy 600 letnie drzewa rosnące na stożku napływowym mają 3,6 m pierśnicy. Wyniesienie nad poziom morzaDrzewa rosną na wysokości do 915 m n.p.m., jednak większość stanowisk spotyka się na wysokości od 100 do 700 m n.p.m. Sekwoje są wrażliwe na sól morską i dlatego są zwykle oddzielone od wybrzeża pasami łąk. GlebySekwoje zdecydowanie preferują głębokie i wilgotne gleby; najczęściej są to gleby brunatne oraz czerwone gliniaste uwodnione. Są to gleby powstałe z piaskowcowego szarogłazu, łupków ilastych i zlepieńców. Sąsiedztwo gatunkoweSekwoje najczęściej rosną w lasach mieszanych cedrzyńcowo - choinowo - daglezjowych. Ponadto często w sąsiedztwie występują takie drzewa jak Notholithocarpus densiflorus, Arbutus menziesii a w górnym piętrze lasu często są spotykane świerk sitkajski (Picea sitchensis Bong.), cis krótkolistny (Taxus brevifolia Nutt.), torreja kalifornijska (Torreya californica Torr.), Cupressus goveniana, Pinus muricata, sosna kalifornijska (Pinus radiata D. Don), klon wielkolistny (Acer macrophyllum Pursh.), Quercus garryana, i jesion szerokolistny (Fraxinus latifolia Benth.). Sekwoja wieczniezielona jest endemitem na wybrzeżu północnej Kalifornii i południowo-zachodniej części Oregonu. Drzewa rosną w wąskim pasie o długości 724 km i szerokości od 8 do 56 km. Północną granicą są dwa stanowiska w pobliżu rzeki Chetco w górach Siskiyou leżące około 25 km od granicy Oregon - Kalifornia (hrabstwo Curry). Południową granicą jest stanowisko w pobliżu kanionu Salmon Creek w górach Santa Lucia w południowej części hrabstwa Monterey. Rośnie najczęściej poniżej 300 m n.p.m., sporadycznie do 1000 m n.p.m. Tworzy lasy jednogatunkowe lub iglaste mieszane, występując np. z jedlicą zieloną czy cyprysikiem Lawsona. Ochrona naturalnych stanowisk gatunku przed wyeksploatowaniem była główną przyczyną utworzenia Parku Narodowego Redwood, wraz z wchodzącymi w jego skład stanowymi parkami Prairie Creek Redwood State Park, Del Norte Coast Redwoods State Park i Jedediah Smith Redwoods State Park oraz wielu mniejszych parków stanowych i rezerwatów.

Gatunek sadzony jest jako roślina ozdobna.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 01:58:27]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72326872. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.