Rdest mniejszy Persicaria minor

Pokrój roślina zielna osiągająca zwykle do 40 cm, rzadziej do 60 cm wysokości. Łodyga jest cienka i delikatna, w dole często rozgałęziona i tu pokładająca się lub czołgająca, często korzeniąca się w węzłach, dalej podnosząca się. Liście od równowąskich do wąskolancetowatych, osiągające 2,5 do 7,5 cm długości, a o szerokości zwykle 5–8 mm, rzadko więcej (długość zwykle jest 6–9 razy większa od szerokości). U nasady blaszka jest zaokrąglona lub słabo zwężona, z wyraźnym, choć krótkim ogonkiem. Użyłkowanie poza wiązką centralną jest bardzo delikatne i słabo widoczne, na brzegu blaszki znajdują się krótkie szczecinki, od spodu – gruczołki w większej lub mniejszej liczbie. U nasady ogonka znajduje się przylegająca do łodygi gatka, z której górnej krawędzi wyrastają dość długie, osiągające do 2–3 mm, czasem 5 mm włoski. Kwiaty zebrane w cienki, w dole przerywany kwiatostan, zwykle prosto wzniesiony, czasem przewisający na szczycie osiągający od 1 do 5 cm długości. Kwiaty wyrastają w pęczkach po 1–3, okryte błoniastą gatką. Pięć listków okwiatu jest mniej więcej równych, osiągają 2–2,5 mm długości i są zwykle ciemnoróżowe lub różowe, rzadziej białawe. Pręcików jest zwykle 6, nie wystających ponad okwiat. Słupek z dwiema szyjkami w dolnej części zrośniętymi. Owoce soczewkowate, rzadziej nieco trójkanciaste i gładkie orzeszki długości do 2,5, rzadziej do 3 mm, barwy ciemnobrązowej do czarnej, lśniące.

Biologia i występowanie

Gatunek występuje na rozległym obszarze Europy z wyjątkiem południowych i północnych krańców kontynentu – brak go w południowej części Półwyspu Iberyjskiego, Apenińskiego i Bałkańskiego oraz w północnej części Półwyspu Skandynawskiego i na Islandii. Rośnie w rejonie Kaukazu i na obszarze Federacji Rosyjskiej po Rosyjski Daleki Wschód oraz w Kazachstanie. Introdukowany rośnie w bardzo wielu miejscach na różnych kontynentach, m.in. w Ameryce Północnej i Południowej, w południowej Afryce, w Azji południowej na Cejlonie i Nowej Gwinei. W Polsce jest gatunkiem rozpowszechnionym na całym obszarze z wyjątkiem gór i pogórza – nie rośnie powyżej ok. 600 m n.p.m. Roślina jednoroczna. Kwitnąca od lipca do października. Występuje w miejscach wilgotnych i odsłoniętych – na polach, na przydrożach, przy rowach, na wilgotnych łąkach. W syntaksonomii jest to gatunek charakterystyczny dla zespołu Polygono-Bidentetum. Liczba chromosomów 2n = 40.