Wirtualny atlas roślin: Klon jesionolistny / Acer negundo

Klon jesionolistny (Acer negundo L.) – gatunek drzewa z rodziny mydleńcowatych (Sapindaceae). W obrębie rodzaju klasyfikowany do sekcji Negundo i serii Negundo. Występuje naturalnie w Ameryce Północnej i Środkowej (na południu sięga do Gwatemali i stanu Chiapas w Meksyku). Zawleczony, zdziczały i w pełni zadomowiony w wielu częściach świata, także w Polsce. Do Europy i Polski introdukowany został w XVIII–XIX wieku (kenofit). Występuje powszechnie niemal w całym kraju z wyjątkiem części Pomorza i Polski północno-wschodniej. Zaliczany jest do roślin inwazyjnych – niebezpiecznych dla rodzimej flory.

Pokrój osiąga wysokość 18–20 (25) m. Formuje szeroką, rozłożystą i nieregularną koronę. Liście nieparzystopierzaste, składające się z 3–5, rzadziej 7–9 listków, osadzonych na krótkich łodyżkach. Listki są jajowate do jajowatolancetowatych, całobrzegie, nieregularnie piłkowane lub klapowane, osiągają długość do 10 cm. Liście ułożone naprzeciwlegle. Górna powierzchnia liści zielona, dolna owłosiona. Kwiaty rozdzielnopłciowe, rozmieszczone dwupiennie, bezpłatkowe. Męskie kwiaty zebrane w zwisające pęczki, żeńskie zebrane w grona. Owoce jednostronnie oskrzydlony, wydłużony orzeszek (tzw. skrzydlak), który rośnie połączony symetrycznie z drugim. Skrzydlaki ustawione są pod kątem ostrym, skrzydełka prawie równoległe. Pień drzewo często wielopniowe lub nisko rozgałęzione, pnie zwykle krzywe, pokryte naroślami. Konary pokładające się, pędy pionowe, prętowate i dosyć sztywne, nagie i błyszczące lub pokryte sinym woskowym nalotem. Kora początkowo oliwkowozielona i gładka, z czasem robi się jasnoszara i spękana, z nieregularną siatką bruzd.

Biologia i występowanie

Megafanerofit. Gatunek dwupienny. Kwitnie od marca do kwietnia. Kwiaty pojawiają się jeszcze przed rozwinięciem liści. Liczba chromosomów: 2n = 26. Rośnie szybko, ale jest krótkowieczny. Jego kruche gałęzie są często łamane przez wiatry lub śnieg. Najlepiej rośnie w mieszanych lasach liściastych rosnących na żyznych, wilgotnych glebach. Bardzo odporny na suszę, zanieczyszczenia powietrza oraz mrozy. W Polsce sadzony i zdziczały, najczęściej nad rzekami.

Roślina ozdobna Sprowadzona do Europy w XVII wieku, z czasem zdziczała, rozsiewa się naturalnie, często zachwaszczając otoczenie. Obecnie wyhodowano wiele odmian o kolorowych liściach często z barwnymi obwódkami, które często sadzone są w ogrodach przydomowych. Zwykle są to formy szczepione na pniu. Sposób uprawy: Sadzony z gotowych sadzonek. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Najlepiej rośnie na miejscach słonecznych. Chcąc uzyskać ładny, zagęszczony wygląd korony należy ją systematycznie przycinać. Inne zastosowania Bywa wykorzystywany do pozyskiwania syropu klonowego.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 18:50:03]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985365. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.