Czerniec gronkowy (Actaea spicata L.) – gatunek rośliny należący do rodziny jaskrowatych. Występuje w stanie dzikim w prawie całej Europie oraz w umiarkowanej strefie Azji, sięgając na wschód po Chiny. W Polsce rozpowszechniony w znacznej części kraju, rzadszy na Mazowszu, ziemi lubuskiej oraz na wybrzeżu zachodniopomorskim.
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do czerwca, czasem do lipca. Zabezpieczeniem przed samozapyleniem jest przedsłupność. Kwiaty zapylają owady, nierzadko chrząszcze. W rozprzestrzenianiu diaspor uczestniczą ptaki spożywające owoce i wydalające niestrawione nasiona. Występuje w cienistych lasach bukowych, zboczach, w wąwozach i w górach. Rośnie na glebach wilgotnych, bogatych w wapń, zwykle luźnych i kamienistych. W Polsce występuje na całym obszarze. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Tilio platyphylli-Acerion pseudoplatani. Roślina trująca z powodu alkaloidów, przy czym największe ich stężenia występują w owocach, w tym także w nasionach. Liczba chromosomów 2n = 16.
Roślina lecznicza dawniej stosowana w medycynie, m.in. w przypadku dżumy. Zrezygnowano z wykorzystywania ze względu na właściwości trujące. Dawniej wykorzystywano rośliny tego gatunku do barwienia: owoce gotowane z kwasami dają czarny barwnik.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-05-23 12:44:46]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=76444227. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.