Wirtualny atlas roślin: Zawilec wieńcowy / Anemone coronaria

Zawilec wieńcowy (Anemone coronaria L.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych. Naturalny obszar jego występowania to basen Morza Śródziemnego (Algieria, Egipt, Tunezja, Hiszpania, Francja, Włochy, Grecja, Cypr) oraz Bliski Wschód (Turcja, Izrael, Irak, Iran, Jordania, Liban, Syria).

Pokrój bylina kłączowa. Osiąga wysokość do 25 cm i tworzy dość wysokie i luźno rozgałęzione pędy. Liście odziomkowe, pierzastodzielne, o długości 6-8 cm. Po zakwitnięciu rośliny liście zanikają. Kwiaty o miseczkowatym kształcie, wyrastające pojedynczo na szczycie pędów. Mają średnicę 4-7 cm. W naturze występują kwiaty o czerwonej barwie, ale ogrodnicy wyhodowali odmiany o barwie białej, różowej, niebieskiej i fioletowej. Istnieją też odmiany o pełnych kwiatach. Uprawiany w Polsce kwitnie od wiosny do jesieni.

Biologia i występowanie

W obszarze swojego rodzimego występowania rośnie na polach, w zaroślach i na półpustyniach, szczególnie pospolicie tam, gdzie nie istnieje nowoczesne rolnictwo.

Roślina ozdobna. Jest jednym z najczęściej uprawianych zawilców. Lubi gleby głębokie i przepuszczalne, najlepsze są stanowiska w półcieniu. Rozmnaża się przez podział kłączy wczesną wiosną, lub przez wysiew nasion od lutego do kwietnia. Nasiona kiełkują po 21-28 dniach, niezbędna jest im temperatura 10-15° C.

Uznana przez wszystkich badaczy roślina biblijna. Do niej, oraz do jaskra azjatyckiego tyczą się słowa z Ewangelii Mateusza (6,28-29): „Przypatrzcie się liliom na polu, jak rosną: nie pracują ani przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym swoim przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich”. W czasach biblijnych zawilec wieńcowy z powodu szybkiego przekwitania uznawany był za symbol krótkiego życia człowieka.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 19:27:41]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72987430. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.