Starodub łąkowy (Angelica palustris (Besser) Hoffm.) – gatunek rośliny z rodziny selerowatych (Apiaceae). W szerokim ujęciu rodzaju dzięgiel Angelica włączany jest do niego jako dzięgiel łąkowy A. palustris. Gatunek euroazjatycki. W Polsce jest rzadki.
Zwarty zasięg występowania obejmuje wąski pas ciągnący się przez wschodnią Europę do zachodniej i środkowej Azji. Oprócz tego występuje na oderwanych stanowiskach, m.in. w Czechach, na Węgrzech, Słowacji, w Jugosławii, Rumunii, Niemczech, Estonii, na Łotwie. W Polsce notowany był na ok. 150 stanowiskach, głównie na Pojezierzu Kujawskim, Wielkopolskim, Mazowszu i Wyżynie Lubelskiej. Nieliczne stanowiska notowano na Pojezierzu Chełmińsko-Dobrzyńskim oraz na terenie miasta Krakowa. Stanowiska w okolicach Krakowa (w Kotlinie Sandomierskiej) oderwane są od głównego zasięgu. Na niektórych stanowiskach już wyginął, w tym na jedynym stanowisku w Karpatach (w okolicach Żywca). Bylina, hemikryptofit. Rozmnaża się generatywnie. Kwitnie od lipca do września. Obupłciowe kwiaty są głównie entomogamiczne (owadopylne), zapylane przez muchówki. Nasiona rozsiewa wiatr. Siedlisko: mokre i wilgotne łąki, niskie torfowiska, wilgotne zarośla i olsy. Związany jest z siedliskami trwale wilgotnymi o glebach o odczynie obojętnym lub słabo kwaśnym. Rzadko występuje pojedynczo, zwykle tworzy skupiska po kilkanaście osobników na 1 m². W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Molinietalia.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2023-06-18 00:02:58]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=70585915. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.