Dzięgiel leśny (Angelica sylvestris L.) – gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych (Apiaceae). Gatunek eurosyberyjski. W Polsce pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich.
Roślina dwuletnia lub bylina. Kwitnie od lipca do września. Kwiaty protandryczne (przeprątne), zapylane głównie przez muchówki. Siedlisko: w środkowej Europie porasta tereny nizinne i wyżyny, rzadziej pogórze i góry. Pierwotnie rósł w lasach i zaroślach wierzbowych, jednak rozprzestrzenił się na łąki kose, okresowo wilgotne, zarośla krzewiaste i zbiorowiska okrajkowe. Lubi podłoże próchniczne, wilgotne i lekko kwaśne lub obojętne. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Molinietalia i gatunek wyróżniający dla związku zespołów (All.) Atropion belladonnae Liczba chromosomów 2n=22.
Roślina lecznicza, dawniej stosowana w medycynie ludowej. Surowiec: korzeń dzięgla lekarskiego Angelicae sylvestris radix (Radix Angelicae minoris). Zawierają olejek eteryczny (felandren), związki acetylenowe, umbeliferon, gorycze i żywice. Działanie: Korzeń był używany jako środek wiatropędny, uspokajający i regulujący pracę żołądka.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 19:30:56]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985740. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.