Aster chiński Callistephus chinensis

Aster chiński, aster zwyczajny, gwiazdosz chiński (Callistephus chinensis (L.) Nees) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Nazwa polska jest myląca, bowiem gatunek ten nie jest już zaliczany do rodzaju aster (Aster), lecz do odrębnego, monotypowego rodzaju – Callistephus. Nazwa aster chiński, pochodząca od łacińskiej nazwy Aster chinensis, nadanej temu gatunkowi przez Karola Linneusza, tak się jednak utrwaliła, że funkcjonuje do dzisiaj. Wprowadzona została nowa nazwa tego gatunku – gwiazdosz chiński, ale nie zyskała popularności. Roślina pochodzi z Chin (występuje na rozległym obszarze tego kraju z wyjątkiem południowo-zachodniej części) oraz Kraju Nadmorskiego w Rosji. Rozprzestrzeniona została jako roślina uprawna i jako introdukowana rośnie w wielu krajach Azji, Europy i obu Ameryk. Uprawiana jest jako jednoroczna roślina ozdobna.

Pokrój zielna roślina jednoroczna, z pędami osiągającymi do 80 cm wysokości, pokrytymi odstającymi i skierowanymi ku górze szczecinkami do 1,5 mm długości. Łodyga wzniesiona, nierozgałęziona lub rozgałęziona w górnej części. Odgałęzienia skośnie wzniesione. Łodyga jest tępokanciasta, zielona, często w dole czerwono nabiegła. Liście dolne i środkowe ogonkowe, z ogonkiem do 7 cm. Blaszka tych liści ma kształt jajowaty lub jajowato rombowy, jest zatokowo piłkowana, na wierzchołku zaostrzona, z nasadą klinowato zbiegającą. Blaszka osiąga 3–7 cm długości. Liście z wierzchu są nagie, od spodu ze szczecinkami na nerwach i ogonkach, orzęsione też wzdłuż brzegów. Górne liście z coraz mniejszymi blaszkami łopatkowatymi i w końcu całobrzegimi. Kwiaty zebrane po 40–160 w duże koszyczki rozwijające się pojedynczo na szczytach pędów. U form dziko rosnących koszyczki osiągają do 5 cm średnicy, ale u odmian ozdobnych zwykle od 7 do 16 cm. Okrywę tworzy kilka szeregów listków, z których zewnętrzne są zielone, o długości do 1,5 cm i szerokości do 0,5 cm, a wewnętrzne są mniejsze i błoniaste, w górnej części zabarwione podobnie jak kwiaty języczkowe. Kwiaty języczkowe u form dziko rosnących tworzą kilka szeregów. ich rurki mają ok. 5 mm długości, a języczek 15–25 mm długości (u odmian do 80 mm). Ich korony są białe, różowe do fioletowo-niebieskich. Kwiaty rurkowate są żółte lub podobnie zabarwione jak kwiaty języczkowe. Mają korony lejkowate o długości 6–9 mm. U odmian układ kwiatów języczkowych i rurkowych, zabarwienie koron i kształt języczków bardzo zróżnicowane. Owoce podługowate niełupki osiągające 4–5 mm długości, pokryte przylegającymi, białymi włoskami. Puch kielichowy w dwóch szeregach, przy czym zewnętrzny zredukowany do bardzo krótkich, zrastających się nasadami szczecinek, a wewnętrzny to łamliwe, pokryte zadziorkami szczecinki o długości do 5 mm.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-28 12:01:53]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=75106011. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • od kolana do pasa (60 < x < 100 cm)
    • wygląd łodygi
      • łodyga gałęzista
      • łodyga wzniesiona
  • cechy kwiatów
    • barwa kwiatów
      • płatki białe
      • płatki różowe
      • płatki czerwone
      • płatki fioletowe
      • płatki niebieskie
      • płatki żółte
    • kwiatostan
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście jajowate
  • ogólne
    • roślina ozdobna
    • kultywar