Rzęśl długoszyjkowa Callitriche cophocarpa

Rzęśl długoszyjkowa (Callitriche cophocarpa Sendtn.) – gatunek wodnej rośliny należący do rodziny rzęślowatych (Callitrichaceae). Występuje w Europie i zachodniej Syberii. W Polsce roślina dość często spotykana na obszarze całego kraju, a w górach sięgająca po regiel dolny.

Łodyga osiąga długość do 50 cm. Liście górne liście łopatkowate, tworzące pływającą różyczkę, trójnerwowe. Liście podwodne równowąskie naprzeciwległe, jednonerwowe. Kwiaty nadwodne wyrastające w kątach pływających liści, rozdzielnopłciowe, pozbawione okwiatu. Kwiat męski z jednym pręcikiem, żeński posiada jeden słupek z dwoma grubymi, wniesionymi szyjkami o długości 3-6 mm. Owoc rozłupnia rozpadająca się na cztery okrągławe rozłupki o szerokości do 1,2 mm.

Biologia i występowanie

Roślina jednoroczna. Kwitnie od maja do września. Gatunek umiarkowanie światłolubny, występuje w płytkich, średniożyznych wodach stojących bądź wolno płynących. Tworzy wraz z okrężnicą bagienną zbiorowisko w zalewanych zagłębieniach w olsie porzeczkowym. Spotykana ponadto w stawach, rowach, starorzeczach i śródleśnych bagienkach.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 20:12:30]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72398902. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • maj
      • czerwiec
      • lipiec
      • sierpień
      • wrzesień
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście wąskie i wydłużone
      • liście najszersze przy końcu
      • liście równowąske
      • liście łopatkowate
    • ustawienie liści
      • naprzeciwległe
  • ogólne
    • roślina wodna
    • roślina jednoroczna
  • siedlisko
    • Regiel dolny
    • starorzecza