Wirtualny atlas roślin: Dzwonek karpacki / Campanula carpatica

Dzwonek karpacki (Campanula carpatica Jacq.) – gatunek rośliny z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae). Na świecie ma swoje naturalne stanowiska wyłącznie w Karpatach, ale poza granicami Polski. Jest endemitem karpackim. Jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się w niektórych miejscach w USA oraz w niektórych państwach Europy (w Norwegii, Włoszech). Jest często uprawiany, jako roślina ozdobna

Pokrój bylina tworząca luźne kępy wysokości 15–40 cm o licznych i wiotkich, pokładających się lub podnoszących, rozgałęzionych łodygach. Pędy nagie lub owłosione krótkimi, szorstkimi włoskami. Liście ogonkowe. Dolne liście duże, sercowatojajowate, karbowano-piłkowane. Górne liście mają zaokrągloną nasadę i są równowąskie i całobrzegie. Kwiaty duże, dzwonkowate, o lazurowym kolorze, wyrastające pojedynczo lub po kilka na długich szypułkach. Zdarzają się również kwiaty białe. Korona ma ząbki wcięte co najwyżej do 1/3 długości. Wewnątrz pojedynczy słupek z 3 lub 4 zagiętymi znamionami. Zatoki pomiędzy ząbkami kielicha bez wyrostków. Owoce torebka.

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit. W Polsce kwitnie od czerwca do lipca. W naturalnym swoim środowisku rośnie na skałach, szczególnie wapiennych.

Roślina ozdobna. Jest w pełni mrozoodporna (strefy mrozoodporności 3 – 9). Nadaje się szczególnie na rabaty i do ogrodów skalnych. Rozrasta się wolno, nie jest ekspansywna. Wymaga próchniczno-gliniastej gleby i słonecznego lub półcienistego stanowiska. Lubi podłoże średnio wilgotne, z dużą ilością wapnia. Można go uprawiać z nasion, lub przez podział bryły korzeniowej. Zwykle sam się rozsiewa. Jeżeli nie chcemy, aby się rozsiewał w ogrodzie, po przekwitnieniu należy ściąć kwiatostany. Oprócz typowych form o lazurowym kolorze istnieją także odmiany białe 'Alba'.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 00:48:22]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62817049. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2015-09-10].
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-14] (ang.).
Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
The Plant List. [dostęp 2015-09-10].
Eugeniusz Radziul: Skalniaki. Warszawa: PWRiL, 2007. ISBN 978-83-09-01013-5.