Dzwonek szerokolistny Campanula latifolia

Dzwonek szerokolistny (Campanula latifolia L.) – gatunek rośliny z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae Juss.).

Łodyga wzniesiona, podłużnie żeberkowana o zbiegających listewkach, w dolnej części miękko owłosiona. Wysokość 50–100 (150) cm. Liście ulistnienie skrętoległe. Liście odziomkowe na krótkich, oskrzydlonych ogonkach. Mają podługowato-jajowatą blaszkę i zaokrągloną, lub klinowatą nasadę. Są miękko owłosione i wyraźnie karbowane, lub piłkowane. Przysadki nieznacznie zmniejszające się ku górze. Kwiaty wyrastają z kątów przysadek pojedynczo lub po 2–3 na szypułkach o długości do 1 cm, są wzniesione lub odstające. Korona duża, jasnofioletowa lub niebieska, o długości 4–6 cm. Działki kielicha nie odgięte i czasami połączone ze sobą rąbkiem, we wcięciach międzydziałkowych brak wyrostków. Słupek dolny z szyjką i 3 znamionami. Pręcików 5. Mają nitki równowąskie i dołem spłaszczone. Owoce otwierająca się 3 otworkami u nasady torebka.

Biologia i występowanie

Występuje w zachodniej i środkowej Azji (od Syberii po Indie) i w Europie. W Polsce jest rozproszony w północnej i zachodniej części kraju, poza tym bardzo rzadki. W południowo-wschodniej części kraju rośnie na pojedynczych stanowiskach w Bieszczadach, skąd podany został z: doliny Tworylczyka, Działu, Moczarnego, doliny Rzeczycy, Bukowego Berda i Tarnawy Niżnej. Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Rośnie w liściastych lasach i zaroślach, nad potokami. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek wyróżniający dla zbiorowiska Acer platanoides-Tilia cordata. Roślina rośnie doskonale na żyznych i umiarkowanie wilgotnych glebach. Wymaga słońca lub półcienia. Roślina ta rośnie najlepiej pod koronami drzew, wśród krzewów i w wielogatunkowych kępach różnych roślin. Liczba chromosomów 2n = 34. Gatunek zróżnicowany na dwa podgatunki: Campanula latifolia subsp. latifolia – występuje w całym zasięgu gatunku Campanula latifolia subsp. megrelica (Manden. & Kuth.) Ogan. – rośnie w Kaukazie

Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Nadaje się do ogrodów skalnych, na rabaty i na kwiat cięty. Najlepiej rośnie na wilgotnej, żyznej i przepuszczalnej glebie, w pełnym słońcu lub w częściowym zacienieniu. Rozmnaża się z nasion wysiewanych jesienią, lub wiosną przez podział bryły korzeniowej lub przez sadzonki z podstawy pędów. Strefy mrozoodporności 5-9.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 20:16:42]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986568. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • czerwiec
      • lipiec
      • sierpień
    • barwa kwiatów
      • płatki fioletowe
      • płatki niebieskie
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście jajowate
      • liście lancetowate
      • liście najszersze przy końcu
      • liście klinowate
  • cechy łodygi
    • wygląd łodygi
      • łodyga owłosiona
      • łodyga wzniesiona
  • cechy owoców
    • rodzaj owoców
      • suche
        • torebki
  • ogólne
    • roślina ozdobna
    • roślina chroniona
    • roślina użytkowa
    • bylina
    • dwa podgatunki
  • siedlisko
    • zarośla