Dzwonek syberyjski Campanula sibirica

Dzwonek syberyjski (Campanula sibirica L.) – gatunek rośliny dwuletniej z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae). Rośnie w strefie umiarkowanej Europy i Azji. W Polsce jest rzadki, zwłaszcza na północy. Występuje na murawach kserotermicznych.

Pokrój roślina zielna z pionowym, tęgim korzeniem i sztywno wzniesioną, za młodu z pojedynczą łodygą, z wiekiem rozgałęziającą się, owłosioną szczeciniasto. Osiąga wysokość 20-40 (60) cm. Liście skrętoległe. Odziomkowe i niższe osadzone są na długich i szeroko oskrzydlonych ogonkach. Mają blaszkę podłużnie łopatkowatą lub lancetowatą, na szczycie tępą, na brzegu słabo karbowaną. Liście wyrastające wyżej na łodydze mają ogonki coraz krótsze, aż do najwyższych liści siedzących i obejmujących blaszką łodygę. Wraz z wysokością liście stają się też coraz węższe aż do równowąskich. Wszystkie liście pokryte są obustronnie krótkimi włoskami. Kwiaty zebrane w początkowo groniasty, później wiechowaty kwiatostan. Korona kwiatu wąskodzwonkowata, zwykle do 2,5 cm długości, niebieska lub rzadziej biała, rozcięta do 1/3 lub 1/4. Łatki korony są zaostrzone, jajowate, odgięte na zewnątrz. Rurka korony w dolnej części od wewnątrz owłosiona. Działki kielicha owłosione, wąskie, trójkątne do lancetowatych. Między działkami znajdują się odgięte do tyłu, jajowate wyrostki, zaostrzone na szczycie. Pręcików jest pięć, a słupek jest dolny z szyjką trójdzielną. Jej rozgałęzienia są początkowo wzniesione, później się skręcają. Owoce otwierająca się trzema otworkami u nasady trójkomorowa, zwisająca torebka. Nasiona są drobne, spłaszczone i brunatne.

Biologia i występowanie

Występuje od wschodniej Syberii poprzez Rosję i Kazachstan do Europy środkowej i południowo-wschodniej. Najdalej na zachód sięga do Niemiec, Austrii i Włoch. Przez Polskę i dalej Białoruś przechodzi północna granica zasięgu. W Polsce występuje głównie w pasie wyżyn w południowo-wschodniej części kraju, poza tym wzdłuż zboczy dolin: Bugu, dolnej Wisły, Warty, dolnej Odry i Płoni. Nie rośnie w górach i rzadko tylko na pogórzu. Roślina dwuletnia, kwitnąca od czerwca do września. Gatunek światło-, sucho- i ciepłolubny. Często zasiedla rędziny kształtujące się na wapieniach, marglach i gipsach. Rośnie w murawach kserotermicznych i świetlistych zaroślach. W fitosocjologii gatunek charakterystyczny dla rzędu Festucetalia valesiacae i zespołu Adonido-Brachypodietum pinnati. Kariotyp tego gatunku liczy 2n = 34 chromosomów.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-29 06:30:26]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=74996162. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • barwa kwiatów
      • płatki białe
      • płatki niebieskie
    • kwiatostan
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście lancetowate
      • liście wąskie i wydłużone
      • liście najszersze przy końcu
      • liście równowąske
      • liście łopatkowate
  • cechy łodygi
    • wygląd łodygi
      • łodyga gałęzista
      • łodyga owłosiona
      • łodyga wzniesiona
  • cechy owoców
    • rodzaj owoców
      • suche
        • torebki
  • ogólne
    • roślina chroniona
    • ścisła ochrona gatunkowa
    • północna granica zasięgu
    • roślina dwuletnia
  • siedlisko
    • zarośla
    • murawy