Oset siny Carduus glaucus

Łodyga wzniesiona, prosta, pojedyncza, lub posiadająca kilka wydłużonych gałązek. Oskrzydlona jest tylko dołem, na 1/3 wysokości. Jest prawie bezlistna. Liście ulistnienie skrętoległe. Liście wąskojajowate lub odwrotnie jajowatolancetowate, o zaostrzonych końcach, Są całkiem nagie, brzegi mają podwójnie ząbkowane z cienkimi ostkami. Ostki na pierwszorzędowych ząbkach mają długość do 5 mm, na drugorzędnych ząbkach są mniejsze. Liście mają siny kolor, od tego właśnie pochodzi gatunkowa nazwa rośliny. Dolne liście duże, wyższe wybitnie mniejsze. Kwiaty zebrane w koszyczek na szczycie pędów kwiatowych. Młode koszyczki zwisają, potem pęd wyprostowuje się. Mająca 15-22 mm długości okrywa koszyczków zbudowana jest z nieodgiętych łusek. Środkowe łuski okrywy o zaokrąglonych wierzchołkach nagle zbiegają w krótki, ostry koniec. Łuski te mają długość 4-6 razy większą od szerokości. Wszystkie kwiaty rurkowe, brzeżne podobne do środkowych. Korona o czerwonofioletowym kolorze. Kielich w postaci puchu kielichowego złożonego z pojedynczych włosków o długości 10-12 mm. Owoc niełupka o długości 3,5-5 mm z puchem kielichowym.

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do września, roślina owadopylna i wiatrosiewna. Rośnie w górach, na skalistych zboczach, suchych korytach potoków, wśród wilgotnych skał, przy ścieżkach, wyłącznie na wapieniu. Roślina wapieniolubna. Gatunek charakterystyczny dla Ass. Carici sempervirentis-Festucetum.
Tworzy mieszańce z ostem nastroszonym.