Łodyga wysokości 10–80 cm, prosto wzniesiona, kanciasta, mocna, pojedyncza lub na szczycie rozgałęziona.
Liście ułożone skrętolegle, pod spodem pajęczynowato owłosione, z czasem nagie. Liście odziomkowe podługowato lancetowate, zebrane w rozetę, o kolczastym, drobnoząbkowanym brzegu. Dolne liście łodygowe jajowato podługowate z sercowatą nasadą, obejmujące łodygę. Górne tworzą podsadki skupione pod koszyczkiem. Są one znacznie krótsze od promieni okrywy.
Kwiaty zebrane w koszyczki osadzone pojedynczo na szczycie pędów, o średnicy 2-3 do 5 cm. Wewnętrzne łuski okrywy równowąskie, żółtawe, z rozgałęzionymi kolcami. Kwiaty obupłciowe, rurkowate, o pięcioząbkowej koronie, czerwonawej na szczycie.
Owoce niełupka długości 2-4 mm, rdzawoczerwona, błyszcząca, owłosiona.
Biologia i występowanie
Roślina dwuletnia. Kwitnie od lipca do września. Występuje na obszarach o klimacie suboceanicznym, od niżu po położenia górskie, do 700 m n.p.m. Rośnie na kamienistych i żwirowych glebach, płytkich, w części ilastych. Preferuje stanowiska nasłonecznione. Spotykany na łąkach świeżych, półsuchych murawach. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Festuco-Brometea.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 00:57:29]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62814478. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.
- Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
- Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- cechy łodygi
- szacowana wysokość łodygi
- od kolana do pasa (60 < x < 100 cm)