Wirtualny atlas roślin: Chaber driakiewnik / Centaurea scabiosa

Chaber driakiewnik (Centaurea scabiosa L.) – bylina z rodziny astrowatych. W Polsce gatunek jest pospolity i występuje na terenie całego kraju, a w górach aż po piętro regla dolnego .

Łodyga wzniesiona, bruzdowana, słabo rozgałęziona w górnej części, z kilkoma koszyczkami, o wysokości 40–100 cm. Liście dolne ogonkowe, górne siedzące; pojedynczo bądź podwójnie pierzastosieczne (nierówno). Kwiaty w formie koszyczków kwiatowych o średnicy od 3 do 6 cm. Okrywa koszyczka o długości 18-23 mm o kształcie zbliżonym do kuli. Łuski pozbawione podłużnych żeberek, gładkie, z przyczepkami trójkątnymi, frędzlowatymi, czarniawymi i zbiegającymi po bokach. Barwa kwiatów purpurowa, bądź (rzadziej) różowa. Środkowe kwiaty rurkowate i obupłciowe, brzeżne skośnie lejkowate, dłuższe i płonne. Okres kwitnienia od czerwca do października. Owoce mają postać niełupki.

Biologia i występowanie

Siedlisko: Suche pastwiska i łąki, a także murawy, zarośla i obrzeża lasów. Gatunek charakterystyczny dla muraw kserotermicznych z klasy Festuco-Brometea.
Jest rośliną żywicielską larw motyla przeplatki febe.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2018-12-04 20:14:45]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=53907497. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

D. Gayówna, Ewa Śliwińska: Rośliny łąk. Warszawa: PZWS, 1960.
Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-15].
Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych. Warszawa. ISBN 83-01-14439-4.