Chaber driakiewnik Centaurea scabiosa

Chaber driakiewnik (Centaurea scabiosa L.) – bylina z rodziny astrowatych. W Polsce gatunek jest pospolity i występuje na terenie całego kraju, a w górach aż po piętro regla dolnego .

Łodyga wzniesiona, bruzdowana, słabo rozgałęziona w górnej części, z kilkoma koszyczkami, o wysokości 40–100 cm. Liście dolne ogonkowe, górne siedzące; pojedynczo bądź podwójnie pierzastosieczne (nierówno). Kwiaty w formie koszyczków kwiatowych o średnicy od 3 do 6 cm. Okrywa koszyczka o długości 18-23 mm o kształcie zbliżonym do kuli. Łuski pozbawione podłużnych żeberek, gładkie, z przyczepkami trójkątnymi, frędzlowatymi, czarniawymi i zbiegającymi po bokach. Barwa kwiatów purpurowa, bądź (rzadziej) różowa. Środkowe kwiaty rurkowate i obupłciowe, brzeżne skośnie lejkowate, dłuższe i płonne. Okres kwitnienia od czerwca do października. Owoce mają postać niełupki.

Biologia i występowanie

Siedlisko: Suche pastwiska i łąki, a także murawy, zarośla i obrzeża lasów. Gatunek charakterystyczny dla muraw kserotermicznych z klasy Festuco-Brometea. Jest rośliną żywicielską larw motyla przeplatki febe.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 20:43:21]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72987301. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • od kolana do pasa (60 < x < 100 cm)
    • wygląd łodygi
      • łodyga gałęzista
      • łodyga wzniesiona
  • cechy kwiatów
    • barwa kwiatów
      • płatki różowe
  • ogólne
    • bylina
    • roślina żywicielska
  • siedlisko
    • Pastwiska
    • łąki
    • zarośla
    • murawy