Cyprysik tępołuskowy Chamaecyparis obtusa

Cyprysik tępołuskowy, c. japoński (Chamaecyparis obtusa (Siebold & Zucc.) Endl.) – gatunek rośliny należący do rodziny cyprysowatych. Pochodzi z Japonii, występuje na japońskich wyspach Honsiu, Kiusiu oraz na Tajwanie. Jest uprawiany w wielu krajach świata jako roślina ozdobna. Z uwagi na wrażliwość na mróz przemarza i uprawiany może być w Polsce tylko w najkorzystniejszych warunkach i to w niskich, bądź karłowatych odmianach. Jest to najmniej mrozoodporny z uprawianych u nas cyprysików (Chamaecyparis). Pochodzi z Japonii z wysp Kiusiu i Sikoku oraz z Tajwanu. W Japonii jest uważane za święte drzewo. Na naturalnych stanowiskach gatunek ma status NT w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

PokrójDrzewo o zimozielonych liściach, osiągające w swojej ojczyźnie wysokość do 40 m; w Polsce osiąga 0,5–15 m wysokości; ma zróżnicowany pokrój, w zależności od odmiany; jego odmiany uprawne występują przeważnie w formie krzewiastej, mają pokrój kulisty; charakteryzuje się wolnym przyrostem. kora: cienka i gładka, u starszych drzew podłużnie bruzdowana oraz łuszcząca się w barwie czerwono-brązowawej do brunatnej pędy: gałązki płaskie, wachlarzykowate, pierzasto lub muszelkowato rozgałęzione, na spodniej stronie mają srebrzyste linie; wierzchołki pędów lekko zwisające liście: zimozielone; u młodych roślin (siewki) w formie igieł, natomiast u starszych łuskowate, nakrzyżległe mniej lub bardziej zaostrzone, przylegające bądź luźno osadzone na pędach z białymi, woskowatymi plamami czy też liniami od spodu; łuski liściowe z wierzchu z połyskiem, z woskowatymi liniami nalotu na spodniej stronie, układającymi się w literę Y lub wydłużone X. Barwa: ciemnozielone, jasnozielone, złociste, zielonoszare; łuski grube, tępo zakończone i silnie przylegające; na łuskach znajdują się wypukłe gruczołki; po roztarciu wydzielają intensywny zapach kwiaty: cyprysiki należą do jednopiennych, wiatropylnych drzew; kwiaty męskie żółte lub czerwone, ukazujące się na końcach bocznych rozgałęzień; kwiaty żeńskie kuliste i niepozorne; drobne, zebrane w niepozorne kwiatostany szyszki: kuliste do 1 cm średnicy, dojrzewające w pierwszym roku uprawy, dojrzałe szyszki mają średnicę około 1 cm, są kuliste, zielone, po dojrzeniu czerwonawobrązowe; opadają w okresie jesiennym po rozsypaniu się nasion nasiona: oskrzydlone korzenie: system korzeniowy sercowaty i płytki

Biologia i występowanie

Naturalne siedliska gatunków zaliczanych do rodzaju Chamaecyparis występują w ciepłych i wilgotnych regionach Azji. Występują w lasach na próchniczych i żyznych glebach, najczęściej w pobliżu zbiorników wodnych.

Uprawiany jest jako roślina ozdobna w parkach i ogrodach przydomowych. W ogrodach typu japońskiego jest jednym z podstawowych gatunków. Często jest uprawiany w pojemnikach, nadaje się też dość dobrze na bonsai. W ogrodach uprawiane są głównie odmiany niskie, osiągające wysokość do 2 m, istnieją też odmiany jeszcze bardziej karłowe. Roślina użytkowa – drewno tego drzewa jest lekkie i trwałe, stosowane do budowy świątyń azjatyckich i pałaców tamtej części świata.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 20:48:23]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72327783. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • wyższa od człowieka (> 200 cm)
    • wygląd łodygi
      • łodyga gałęzista
  • cechy kwiatów
    • barwa kwiatów
      • płatki czerwone
      • płatki żółte
    • kwiatostan
  • cechy liści
    • ustawienie liści
      • naprzeciwległe
  • ogólne
    • drzewo
    • krzew
    • roślina ozdobna
    • roślina użytkowa
    • kultywar