Chamedafne północna Chamaedaphne calyculata

Biologia i występowanie

Chamedafne północna należy do gatunków mających zasięg cyrkumborealny. Występuje ona w subarktycznej i borealnej strefie Azji, Ameryki Północnej oraz Europy. Na obszarze Europy zasięg zwarty występuje na terenie Finlandii, krajów nadbałtyckich oraz północnej Rosji i Białorusi. Południowo–zachodni kraniec zasięgu europejskiego biegnie przez Litwę i Polskę. Stanowiska w tych krajach są nieliczne, a populacje często szczątkowe. Gatunek ten tworzy duże i zwarte populacje na obszarze tundry. Jest bardzo pospolita na dalekiej północy, np. na Syberii i w Skandynawii. W Polsce jest reliktem polodowcowym i jest bardzo rzadka, występuje jedynie w nielicznych miejscach w północno-wschodniej części kraju. Przez Polskę przebiega południowa granica jej zasięgu, najdalej na południe wysunięte są jej dwa stanowiska w Kampinoskim Parku Narodowym. Najdalej na zachód wysuniętym stanowiskiem chamedafne jest torfowisko Sicienko (dawniej zwane Sarnim Bagnem) w Drawieńskim Parku Narodowym, na którym rośnie ok. 3 tys. okazów tej rzadkiej rośliny. Krzewinkę odkryto na tym terenie w 1973 r. Początkowo objęto ją ochroną rezerwatową, a po utworzeniu Drawieńskiego Parku Narodowego rezerwat przekształcono w obszar ochrony ścisłej. Badania przekroju wykazały, że rośnie ona tutaj nie dawniej niż od 100–200 lat.

Roślina wieloletnia. W warunkach naturalnych generatywne rozmnażanie chamedafne północnej zachodzi rzadko. Kiełkowaniu sprzyja co prawda wysoka wilgotność torfowisk, ale uniemożliwia je ograniczony przez mchy dostęp światła będącego jednym z czynników przełamujących spoczynek. Liczba siewek jest też regulowana podczas zimy, gdyż są one wrażliwe na mróz. Roślina ta jest przedstawicielem chamefitów zdrewniałych. Jako acidofil wymaga podłoża kwaśnego, stale wilgotnego, którego odczyn wynosi poniżej pH 5. Preferuje stanowiska odkryte, słoneczne, rzadziej występuje w zacienieniu. Stopień nasłonecznienia wywiera bezpośredni wpływ na typ formacji występującej na danym terenie. Na otwartych miejscach pędy tworzą gęste kępy, często o dość dużej powierzchni. W obrębie strefy ekotonu (pomiędzy lasem a torfowiskiem) zarośla przyjmują kształt smugi. Przy wysokim zacienieniu, głównie w borach bagiennych roślina występuje w postaci rozrzuconych po terenie pojedynczych pędów. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Przez nasiona rozmnaża się jednak rzadko, głównie rozmnaża się wegetatywnie. Roślina trująca .