Łodyga osiąga wysokość 5-20 cm, trójkanciasta, w dolnej części rzadko owłosiona.
Liście u nasady wcięte, koliste. Liście odziomkowe wyrastają na ogonkach dwukrotnie dłuższych od blaszki, liście łodygowe mają ogonki co najmniej tak długie, jak blaszka. Ułożone skrętolegle. Blaszki o karbowano-wrębnych brzegach, o bardzo wąskich wcięciach między wrębami. Na górnej stronie blaszki nieliczne, grube włoski.
Kwiaty niepozorne, żółtozielone, zebrane w kwiatostan – baldachogrono. Rolę okwiatu pełnią wyłącznie działki kielicha, płatków korony brak. Kwiaty otoczone są złocistożółtymi liśćmi przykwiatowymi pełniącymi rolę powabni. Kwitnie od marca do maja, jest jedną z najwcześniej zakwitających krajowych roślin wiosennych. Przeważnie roślina samopylna, czasami zapylana przez owady i ślimaki. Kwiaty przedsłupne lub równoczesne.
Biologia i występowanie
Bylina, hemikryptofit, chamefit. Siedlisko: torfowiska, lasy, brzegi górskich potoków, mokre i cieniste miejsca w lesie. W górach występuje po piętro kosówki. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Alno-Ulmion.
Nazwa śledziennica wywodzi się stąd, że dawniej używano jej do leczenia schorzeń śledziony.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 01:06:45]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62817235. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.
- Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
- Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-26] (ang.).
- Wilhelm Eisenreich: Rozpoznawanie roślin i zwierząt. Elipsa, 2005. ISBN 83-7265-073-X.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- Matuszkiewicz Władysław: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- cechy liści
- kształt blaszki
- liście wąskie i wydłużone