Czartawa pośrednia Circaea intermedia

  1. Magnoliopsida
  2. Myrtales
  3. Onagraceae
  4. Circaea
    • Circaea alpina intermedia
    • Circaea alpina major
    • Circaea alpina intermedia
    • Circaea alpina intermedia
    • Circaea alpina major
    • Circaea alpina sterilis
    • Circaea canadensis rishiriensis
    • Circaea intermedia ericetorum
    • Circaea intermedia colorata
    • Circaea intermedia pallens
    • Circaea lutetiana ericetorum
    • Circaea lutetiana intermedia
    • Circaea lutetiana ericetorum
    • Circaea lutetiana intermedia
    • Circaea lutetiana intermedia
    • Circaea lutetiana minor
    • Circaea xintermedia
    • Circaea alpestris
Czartawa pośrednia (Circaea intermedia Ehrh.) – gatunek rośliny wieloletniej zielnej z rodziny wiesiołkowatych. Występuje w całej Europie, na znacznym obszarze Azji oraz w Afryce Północnej. W Polsce występuje na rozproszonych stanowiskach głównie na południu kraju w Karpatach, Sudetach i na Podkarpaciu. Jest utrwalonym mieszańcem o cechach pośrednich między czartawą pospolitą i czartawą drobną.

Łodyga wzniesiona, wyprostowana, rozgałęziona, dorastająca do 40 cm wysokości, w środkowej części kanciasta, w obrębie kwiatostanu gruczołowato owłosiona. Pod ziemią roślina posiada rozłogi. Liście w zarysie jajowato wyciągnięte lub szeroko lancetowate, ząbkowane, u nasady sercowate, osadzone na odstających, długich ogonkach. Liście na obrzeżach i wzdłuż nerwów krótko owłosione. Kwiaty drobne, białe lub różowe, zebrane w rozgałęziony, groniasty kwiatostan. Oprócz kwiatostanu szczytowego występują liczne grona boczne. Kwiaty zwykle bez przysadek. Dno kwiatowe z dyskiem o średnicy 0,2-0,4 mm. Przed kwitnieniem oś kwiatostanu wydłuża się, co powoduje, że rozwinięte kwiaty i pączki są oddalone od siebie. Owoc maczugowato kulisty, dwunasienny, pokryty krótkimi, haczykowatymi włoskami długości 0,5-0,6 mm.

Biologia i występowanie

Bylina, geofit (pączki zimujące znajdują się w glebie). Kwitnie w lipcu-sierpniu. Zapylana jest przez owady, głównie przez muchy. Nasiona rozsiewane są przez wiatr. Roślina ma nadzwyczajne zdolności regeneracyjne może być rozmnażana z kawałków łodygi zawierających po 1 węźle. Siedlisko rośnie w cienistych, wilgotnych lasach oraz w zbiorowiskach łęgowych w dolinach potoków i na mokradłach. Preferuje obszary o klimacie umiarkowanie chłodnym. Rośnie na stanowiskach półcienistych, na glebach wilgotnych, obojętnych lub nisko zasadowych. Fitosocjologia W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku Alno-Ulmion i zespołu roślinności (Ass.) podgórski łęg jesionowy (Carici remotae-Fraxinetum).

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 20:58:20]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72913734. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • lipiec
      • sierpień
    • barwa kwiatów
      • płatki białe
      • płatki różowe
    • kwiatostan
      • groniasty
        • prosty
          • grono
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście sercowate
      • liście jajowate
      • liście lancetowate
  • cechy łodygi
    • wygląd łodygi
      • łodyga gałęzista
      • łodyga owłosiona
      • łodyga wzniesiona
  • ogólne
    • roślina lecznicza
    • roślina użytkowa
    • bylina
    • geofit
    • Surowiec zielarski
  • cechy owoców
    • powierzchnia owocu
      • owłosiona
  • siedlisko
    • wilgotne lasy
    • Sudety

 
×


 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.
Dodatkowe informacje