Kokorycz pełna Corydalis solida

  1. Magnoliopsida
  2. Ranunculales
  3. Papaveraceae
  4. Corydalis
    • Bulbocapnos solida
    • Capnoides remota
    • Corydalis bulbosa multicaulis
    • Corydalis bulbosa solida
    • Corydalis bulbosa solida
    • Corydalis digitata
    • Corydalis fabacea digitata
    • Corydalis fabacea digitata
    • Corydalis solida
    • Corydalis solida trifoliifolia
    • Cryptoceras remotum
    • Fumaria agraria major
    • Fumaria bulbosa solida
    • Fumaria digitata
    • Fumaria solida
    • Pseudofumaria major
    • Pseudofumaria minor
Kokorycz pełna (Corydalis solida) – gatunek rośliny należący do rodziny makowatych, w innej klasyfikacji zaliczany do rodziny dymnicowatych. Występuje w stanie dzikim na większości obszaru Europy, w Algierii, Turcji i niektórych rejonach Syberii. W Polsce dość częsta, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich.

Liście u dołu przeważnie z jednym listkiem i dwoma podwójnie trójdzielnymi liśćmi. Przysadki o innym kształcie niż liście – palczastowrębne lub palczastosieczne, a czasami niepodzielone. Kwiaty ciemnoczerwone, rzadziej białe lub fioletowe do 2,5 cm długości, z długą, prawie prostą ostrogą. Kwiaty o długości 15-25 mm tworzą szczytowe, dość luźne grono. Wyrastają na szypułkach nieco tylko krótszych od przysadek. Dwie działki kielicha odpadają bardzo wcześnie, tak, że kielicha przeważnie brak. Korona składa się z 4 płatków, które zrośnięte są nasadami. Górny płatek tworzy ostrogę, w której wytwarzany jest nektar. Dwa środkowe płatki tworzą hełm, którego zadaniem jest ochrona wewnętrznych części kwiatu. Łodyga delikatna, nieowłosiona, o wysokości do 20 cm, dołem pokryta łuskowatymi liśćmi. Owoc pękająca dwoma podłużnymi szwami torebka, wyrastająca na trzonku o długości 10-14 mm. Czarnej barwy nasiona o średnicy ok. 2 mm zawierają elajosom.

Biologia i występowanie


Bylina, geofit. Roślina posiada podwójne zabezpieczenie przed samozapyleniem; kwiaty są przedprątne, a ponadto jest wybitnie samopłonna – własny pyłek nie może kiełkować na tej samej roślinie. Kwitnie od marca do maja. Zapylana jest przez owady. Nasiona rozsiewane są przez mrówki. Siedlisko: widne lasy liściaste, zarośla, żywopłoty. Gleby gliniaste ubogie w wapń. W górach występuje po regiel dolny. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Fagetalia.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2019-03-31 00:14:48]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=56290233. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-11-11].
  • Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-01-04].
  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  • Tadeusz Traczyk: Rośliny lasu liściastego. Warszawa: PZWS, 1959.
ogólne bylina
ogólne roślina pyłkodajna
barwa kwiatów płatki białe
barwa kwiatów płatki czerwone
barwa kwiatów płatki fioletowe
korona kwiatu i typ kwiatostanu grono
symetria kwiatu grzbiecista, z ostrogą
ulistnienie wcinane (wrębne, sieczne i klapowane)
ulistnienie liście pierzaste
kolor owoców czarne
rodzaj owoców torebki
pora kwitnienia marzec
pora kwitnienia kwiecień
pora kwitnienia maj

 
×


 
Mapa występowania
Źródło: - The Global Biodiversity Information Facility, - Użytkownicy atlasu.
Dodatkowe informacje
Ostatnie zdjęcia
Ostatnie miejsca