Wirtualny atlas roślin: Wawrzynek główkowy / Daphne cneorum

Wawrzynek główkowy, wawrzynek główkowaty (Daphne cneorum L.) – gatunek krzewu należący do rodziny wawrzynkowatych. Występuje dziko w południowej i środkowej Europie. W Polsce (gdzie osiąga północno-zachodnią granicę zasięgu) znaleźć go można na Wyżynie Lubelskiej, Wyżynie Sandomierskiej i w Kotlinie Sandomierskiej.

Pokrój niski, słabo rozgałęziony, zimozielony krzew lub krzewinka, wysokości 10–50 cm. Pędy płożące, cienkie, szarobrunatne. Liście ciemnozielone, od spodu sinozielone, lancetowate, długości 1–2 cm i szerokości 3–5 mm, skórzaste, całobrzegie, na szczycie ostro zakończone. Kwiaty różowe lub białe, wonne, długości 1,3 cm, zebrane w szczytowych główkach po 5–10 sztuk. Owoce żółtobrunatne pestkowce.

Biologia i występowanie

Kwitnie w maju i czerwcu. Ze względu na długą rurkę kwiaty są zapylane przez długopyszczkowe trzmiele i motyle. Siedlisko: widne bory sosnowe i zarośla, nasłonecznione stoki. Preferuje suche, jałowe, bogate w węglan wapnia gleby. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy Erico-Pinetea. Roślina trująca: cała roślina jest trująca.

Roślina ozdobna – chętnie sadzona w ogródkach skalnych. Wymaga słonecznego miejsca, stale wilgotnej i próchnicznej gleby. Rozmnaża się przez sadzonki lub przez odkłady. Źle znosi przesadzanie.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-29 15:14:38]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=74482127. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.