Wirtualny atlas roślin: Wierzbownica drobnokwiatowa / Epilobium parviflorum

Wierzbownica drobnokwiatowa (Epilobium parviflorum Schreb.) – gatunek rośliny zielnej należący do rodziny wiesiołkowatych. Zasięg obejmuje północno-zachodnią Afrykę, niemal całą Europę, Bliski Wschód i pas biegnący od Turcji, przez Irak, Iran, Afganistan, Pakistan, północne Indie po Chiny. W Polsce gatunek bardzo pospolity, rzadszy tylko w części południowo-zachodniej.

Łodyga wysokość 20–80 cm, wzniesiona, zwykle rozgałęziona na górze. Okrągła, w górnej części owłosiona. Liście liście wąskie, lancetowate, długości do 7 cm, słabo ząbkowane, osadzone bezpośrednio na łodydze, niekiedy po trzy w okółku lub na bardzo krótkich ogonkach; w dolnej części łodygi naprzeciwległe, w górnej – skrętoległe. Liście odziomkowe na wyraźnych ogonkach, łopatkowate, tępe. Zwykle słabo omszone. Kwiaty pojawiają się od czerwca do września. Wyrastają pojedynczo w kątach górnych liści. Pod czteropłatkową koroną i działkami kielicha widoczna jest długa czterokanciasta nibyzalążnia, powstała z wydłużonego dna kwiatowego i zalążni; znamię słupka czterodzielne. Płatki korony jasnopurpurowe lub liliowe, na końcu sercowato wcięte, długości 6-10 mm. Działki kielicha jajowato-lancetowate, tępe. Owoce długa nibyzalążnia rozwija się w czterokanciastą torebkę, która po dojrzeniu pęka, rozchylając końce na boki i uwalniając nasiona opatrzone puchem.

Biologia i występowanie

Hemikryptofit. Kwitnie od lipca do sierpnia, rzadziej do września. Występuje w rowach, w szuwarach lub zaroślach nadrzecznych, na brzegach wód stojących i płynących, na podmokłych duktach leśnych. Rośnie na glebach gliniastych, żyznych. 2n = 36.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 21:44:04]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72924039. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.