Kruszczyk błotny (Epipactis palustris (L.) Crantz) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Występuje w Europie, z wyjątkiem dalekiej północy, na wysokości 0–2000 m n.p.m.. W Polsce, podobnie jak i w środkowej Europie, roślina dość rzadka. Rozpowszechniona jest natomiast na wschód od Polski. Jest to najwyższy z występujących w Polsce kruszczyków.
Roślina kwitnie od czerwca do lipca lub od końca czerwca końca sierpnia. Kwiaty nie produkują nektaru, są jednak odwiedzane przez owady, które zbierają pyłkowiny. Odbywa się to w ten sposób, że owad siadając na warżce odgina swoim ciężarem jej część szczytową, a pyłkowina przykleja mu się do głowy. W niesprzyjających warunkach (np. podczas długotrwałych opadów), gdy owady nie odwiedzają kwiatów, dochodzi do samozapylenia. Rośnie na torfowiskach niskich i źródliskowych, wilgotnych łąkach, w dolinach wydmowych, czasami na obrzeżach lasów. Preferuje gleby wapienne. Występuje na niżu i w niższych położeniach górskich. Geofit ryzomowy. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O/All. Caricetalia davallianae.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 21:44:41]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986082. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.